Magnesiumhydroxide en Magnesium oxide werken voornamelijk als laxeermiddel. Magnesium wordt ook dan zeer slecht opgenomen.
De opname van Magnesium uit Magnesiumcitraat is veel beter maar lang niet 100%. Het is echter goed betaalbaar. (Leefbewust.com).
Magnesium-L-threonaat en Mg-Glycerofosfaat (hierboven genoemd) zijn nóg beter en passeren ook de bloed-hersenbarriere goed.
Deze laatste twee producten zijn echter behoorlijk duur.
Magnesiumchloride in water is een laxeermiddel (oraal ingenomen), maar wordt door de huid beter opgenomen (magnesium oil).
De hoeveelheid Mg die wordt opgenomen wordt bepaald door de huid (oppervlak), de contact-tijd en de concentratie in de "magnesium oil".
Als je kramp hebt in de kuit kun je het net zogoed of zelfs beter op je buik smeren (groot oppervlak).
Ik raad altijd oraal Magnesiumcitraat aan uit prijs - effectiviteit overwegingen. De dosering is zéér reproduceerbaar. Ik heb aanwijzingen dat Borium (in de vorm van glucose-boraat complexen eveneens oraal de opname van Magnesium verbetert. Hierover schrijf ik nog eens.
Als Magnesium en Calcium samen worden ingenomen wordt zowel de Magnesium en Calcium beter opgenomen. Ik raad dit af omdat Calcium zich bij de moderne westerse mens in zich ruimschoots in de zachte weefsels ophoudt (bv. in de wanden van slagaders), denk aan "aderverkalking" en sommige vormen van staar.
Het westerse dieet bevat doorgaans veel Calcium. Magnesium speelt een rol bij het mobiliseren van Calcium uit de "zachte" weefsels en voert dit weer terug naar de botten waar het thuishoort. Borium speelt een sleutelrol in de zg. Magnesium-Calcium huishouding en daar gaat dit draadje over.
@Caitlin, @Ray, @Tanfana
