Alles waar nu schimmel opkomt dat er niet thuishoort knikker ik weg. Waarom ?
Gewoon omdat het kan. Omdat er nog overvloed is.
Ik liever geen risico's neem omdat niet nodig.
Dus weg ermee. Komt er schaarste en ik heb nog amper wat. Lijd honger ! Tja dan is het wat anders.
Nou Joeppies logica:
Schimmel groeit doordat het eten te oud word, te lang bewaard, vergeten... dat komt door de overvloed.
Bij schaarste zal de kans op schimmel afnemen omdat alles sneller word opgegeten, want minder en zonde om het te laten beschimmelen.
Mijn oud oom (broer van m'n opa) die heeft de "45 oorlog als 11? jarige meegemaakt, leeft nu niet meer, die man had een kennis over techniek, met name radio golven, magnetisme en wist eigenlijk overal wel wat van af waar een stroompje doorheen liep, natuurkundig ook vrij veel over de elementen, waar ik nu nog steeds niet aan kan tippen, ondanks de oorlog heeft hij toch een goede opleiding genoten tot engenieur met een leuk salaris en later pensioen.. Altijd veel voedsel en ook spullen in huis, elk stroom draadje, lijmrestje, verf restje, schroefje, zaagsel, stukkie plakband alles, werd bewaard want er zou maar eens oorlog kunnen komen. Je werd vol gestampt met eten eten eten en nog meer eten als je daar kwam. Want bang dat er morgen geen eten meer is en inderdaad de schimmel korsten van de kaas werden geschraapt, ondanks dat die het voor het geld niet hoefde te doen.
Mijn oud tante (zijn vrouw) was 5 toen ze de oorlog meemaakte en die was niet zo, ze wist nog wel dat ze stond te schuilen met haar moeder in de poort axhter het huis omdat de bommen werden gegooid, en dat een duitse soldaat hen hielp om dekking te zoeken.
Afijn terug naar mijn oud oom: naarmate de tijd vorderde en de zoveelste hart-infarct, door stress en wellicht teveel kaas, is ie met elke dag een aardig handje vol pillen toch nog 87 geworden in goede geestelijke gezondheid.
Alleen vaak wel met veel ontstekingen en klachten endergelijke mede doordat die beschimmeld spul at, en m'n oud tante die is er nog steeds, maar die is sinds het overleiden van, geestelijk erg snel afgetakeld en zit nu in een verpleeghuis, zij zei altijd: je heb niks aan bergen met eten als de oorlog komt, je kan het toch niet meenemen en als je wel kan blijven raakt het uiteindelijk op, zit wel wat in, maar goed preppen is een hobbie en nog geen noodzaam en wellicht heb ik de trekjes van mijn oom aangenomen omdat ik altijd naar hem opkeek en er als kind veel was, want ook ik heb bergen met eten, bewaar alles en pluk de pluisjes van m'n brood.