Wildpluk

[Tanfana]

Vlierbes is een heester, boom.

Nu zeg je twee dingen. Een heester is een ander woord voor een struik. Ik heb geleerd dat een struik met meerdere takken uit de grond komt en een boom meestal met een stam. Is een heester dan een boom? Waarom moet je dan niet van struiken plukken maar wel van een boom? Hoe herken ik dan dat het een boom is en geen struik?
Naar mijn weten is een vlier inderdaad een heester of struik. Sommige mensen noemen het een boom omdat die groot is. Maar ik begrijp nu niet wat @ladygrey bedoelt met haar opmerking.

(wordt zelden vermeld maar pluk nooit vlierbessen van struiken, altijd van bomen!)

 

[forumlid 1447]

De ene keer wordt de Sambuca als heester vermeld de andere keer als boom. Het valt onder de struweelplanten (struiken) Vreemd maar ik noem het een boom.
Een heester die 4 meter hoog wordt, met stammen van meer dan 10 cm doorsnee, noem ik een boom. Maar de vlinderstruik wordt ook hoog. Maar lage planten, hebben lage vruchten, en vossen etc hebben ziekte die via urine verspreid worden, dus altijd veilig om hoger te plukken. Kan anders geen idee bedenken.

 

[EVAQ8]

ik kom meer de tegenhanger :de moeslook tegen. die lijkt hier enorm op

Inderdaad, ze lijken veel op elkaar. alleen de bloeiwijze is duidelijk anders.
ik zie ze hier in het noorden nooit maar als je op een plek woont waar ze beide voorkomen en je verwisselt ze met elkaar
geeft het niet, je kunt ze beide eten.

 

[EVAQ8]

Grote lisdodde
Typha latifolia
Ook bekend als rietsigaar.


De grote lisdodde is heel algemene waterplant. hij groeit vooral aan voedselrijke sloten en plassen.
De plant kan tussen 1,5 á 3 meter hoog worden.
De bladeren zijn zo'n 2 á 5 cm breed en lijken veel op die van de Gele lis. let wel op; deze plant is giftig!.
Pas ook op waar je de plant plukt want de plant zuivert vervuiling uit het water en slaat het op.
Vermijd het eten van deze plant in het geval dat de smaak bitter, zuur of pittig is.

Deze plant is multifunctioneel en onmisbaar als tshtf.

De lisdodde wordt als waterzuiveraar in helophietenfilters gebruikt.
deze plant transporteert zuurstof naar de wortels.
Daardoor ontstaat rond de wortels een gebied waarin zich bacteriën kunnen vestigen die zuurstof nodig hebben.
Deze bacteriën breken nitraten, nitrieten en fosfaten af.

Het zaadpluis is perfect als tondel.
Het zaadpluis kan ook gebruikt worden als vulling van kussens.
De bladeren en stengels kunnen gebruikt worden voor het vlechten van manden, matten en stoelzittingen.
Je kunt van de bladeren en stengels papier maken.
Van de sigaar kan een fakkel gemaakt worden door hem in olie te drenken.


In het voorjaar kunnen de witte jonge scheuten als een soort asperges gegeten worden.
Deze smaken net als de gepelde stengels van volwassen exemplaren en jonge bloemstengels naar zoete maïs of enigszins als komkommer.
Ze kunnen rauw gegeten worden, als snack of toegevoegd aan salades. Ook kunnen ze gekookt worden, geroerbakt of toegevoegd aan stoofschotels.
Jonge bloemknoppen kunnen op dezelfde manier gegeten worden als de stengels.

De bladeren van de lisdodde kunnen zoals spinazie bereid worden.
Oude bladeren worden stug en vezelig dus gebruik altijd jonge bladeren.

De wortels kunnen het beste in de herfst of winter verzameld worden, want dan de hebben ze de meeste voedingsstoffen opgeslagen.
De wortelstok is bijzonder rijk aan zetmeel, net zoals de aardappel. Hij is rauw te eten maar roosteren, roerbakken of koken is smakelijker.

Als je de wortels heel lang kookt ontstaat er een soort siroop.

De wortel kan ook gedroogd en fijngemalen worden, waarna het (gemengd) kan worden met meel om mee te bakken.

De zaden van de vrucht zijn ook eetbaar. Het zaadpluis kan men door te branden verwijderen.
Daarna kun je de zaden drogen of roosteren. van de zaden kan ook nog eens olie geperst worden.

Het stuifmeel kan gebruikt worden in meel of als verdikkingsmiddel in sauzen etc.

 

[EVAQ8]

Madeliefje
Bellis perennis

De madelief is niet heel kieskeurig. Ze houd het meest van zonnige en iets vochtige standplaatsen.
Vooral in grasvelden en gazons met een niet al te dichte graszode doen ze het erg goed.
ze komt in heel Nederland voor.

De bloemetjes en het blad is eetbaar.
Jonge nog ongeopende knopjes zijn het lekkerst en smaken nootachtig. de oudere bloemetjes worden iets bitter.
De blaadjes van de madelief kunnen gesneden door de sla, op brood, in de soep etc.
Gecultiveerde madeliefjes zijn meestal niet eetbaar.

De bloemhoofdjes, steeltjes en de bladeren van madeliefjes zijn geneeskrachtig.
Madeliefjes bevorderen de bloedsomloop dus zijn goed tegen winterhanden en voeten en werken bloeddruk verlagend.
Ze bevorderen wondgenezing en gaan ontstekingen tegen, helpt bij lusteloosheid en slapheid en
uitwendig helpen ze ook bij spierpijn en verstuikingen.
Verder wordt het kruid gebruikt bij; huiduitslag, gebrek aan eetlust, infecties aan de luchtwegen, hoest, slijmvliesontstekingen, bronchitis, voorhoofdsholte ontsteking, bloedzuiveringskuur in het voorjaar, regelen van de stoelgang en krampen.

Het madeliefje bevat:
vitamine C, calcium, magnesium, saponine, looistof, hars, bitterstof, etherische olie

 

[EVAQ8]

hondsdraf
Glechoma hederacea

Hondsdraf is een kruipend plantje dat in vrijwel elke tuin te vinden is.
Je kunt hondsdraf door geheel Europa vinden in schaduwrijke bossen, grasland, hagen en bermen.
Vaak groeit hij bij de brandnetel.
De bladeren worden roodpaars als hij in het volle zonlicht staat.
Als je de blaadjes tussen je vingers fijnwrijft, komt er een kruidige geur vrij.

Hondsdraf heeft een sterke kruidige bittere smaak en gebruik je als kruid, liever niet als groente.
enkele blaadjes zijn heel gezond maar meer dan 50 gram wordt afgeraden omdat je dan teveel toxische stoffen binnen krijgt.
Hondsdraf kun je door de sla en door groenteschotels doen, als garnituur bij vlees of als kruiderij in puree, boter of kwark gebruiken..
Overigens is hondsdraf met roodpaarse blaadjes die in de volle zon gestaan heeft vaak te bitter om nog eetbaar te zijn.

Van de jonge blaadjes kun je ook thee van maken. deze thee heeft een kruidige smaak en de kracht is te vergelijken met die van groene thee.
Van de gedroogde bladeren is de thee nog sterker. je kunt de hondsdraf goed door andere kruiden mengen voor kruidenthee.

Hondsdraf was in de bierbrouwerij de voorloper van de hop. Het was een smaakmaker en maakte het bier helder.

De plant bevat verschillende mineralen, zoals Kalium, Calcium en Silicium. Vitamine B en C zijn ook rijkelijk aanwezig in dit kruid.
De werkzame stoffen zijn de bitterstof glechomine, looistoffen en een etherische olie.
In de etherische olie blijkt ursolisch zuur te zitten. daarvan wordt nu gedacht dat het antivirale eigenschappen heeft tegen het Epstein-Barr virus. Dat is een herpesvirus dat kwalen als de ziekte van Pfeiffer doet ontstaan. Tot op heden is er geen enkele behandeling tegen dit virus.

Uit wetenschappelijk onderzoek naar hondsdraf blijkt dat extracten van het plantje antibacteriële werking vertonen en capaciteit om vrije radicalen uit te schakelen bezit.
Onderzoek uit 2010 toont aan dat extracten van hondsdraf over een sterke antioxidantwerking beschikken. Dat zorgt er voor dat producten minder snel bederven. Hondsdraf bleek net zo goed te werken als commerciële producten die al in de handel zijn.
In 2011 vonden Koreaanse onderzoekers nog twee nieuwe, onbekende ontstekingsremmende stoffen in hondsdraf.
Ook blijkt dat een extract van hondsdraf kan worden gebruikt om pigmentvlekken door UV-straling van de zon tegen te gaan.

In de volksgeneeskunde wordt hondsdraf gebruikt bij; huidklachten en jeuk, blaasontstekingen, astmatische aandoeningen, hoesten en bronchitis, keelpijn, ontstekingen aan de urine wegen of nieren, oorsuizen en huiduitslag.
De hondsdraf werkt ook kalmerend en is eetlust opwekkend.

 

[EVAQ8]

nagelkruid
Geum urbanum

De soortaanduiding 'urbanum' is afgeleid van het Latijnse woord voor stad, omdat de soort vooral in de buurt van steden en dorpen voorkwam.
Het is geen veeleisende plant maar houd van stikstofrijke gronden. staat vaak in de schaduw/halfschaduw.

De jonge bladeren zijn eetbaar: in salades, smoothies en soep bijvoorbeeld.
De wortel is bruikbaar als specerij, in plaats van kruidnagel.
Je kunt de bloemen en de bladeren toevoegen aan een salade, saus of een soep.
Het nagelkruid heeft een lichte kruidnagelsmaak met een vleugje kaneel.
Sommigen vinden de smaak lijken op eekhoorntjesbrood.

Deze geneeskrachtige plant wordt gebruikt bij diarree, darmproblemen, maagstoornissen, prikkelbare darm syndroom en leverproblemen.
Doordat er kinine in de wortel zit werkt hij tegen koorts en malaria.
Nagelkruid wordt uitwendig gebruikt om aambeien te genezen.
Verder worden huidproblemen, winterhanden en-voeten, kiespijn en ontstoken slijmvliezen behandeld met geel nagelkruid.

Werkzame stoffen: looistoffen, etherische olie zoals eugenol, bitterstoffen, geïne in en leucoanthocyaninen.

 

[EVAQ8]

Kleine Pimpernel
Sanguisorba minor


De Kleine pimpernel is inheems in Nederland.
De plant groeit meestal op redelijk droge en kalkhoudende grond in bermen, graslanden en op hellingen.
Het is een beschermde plant dus je mag hem dus niet gewoon uit de natuur oogsten.
oogst liever wat zaadjes en strooi die in je tuin of guerrilla style.... het zijn heel gemakkelijke kiemers.
De plant is het hele jaar te oogsten want ze zijn bijna altijd (zelfs in de winter) groenblijvend.

Kleine pimpernel is zeker een kruid wat de moeite waard is om te zaaien.
hij smaakt naar een licht bittere komkommer met een nootachtige tintje.

De jonge blaadjes worden gebruikt in salades. Maar ook door een fris roomkaasje, sauzen, soepen en stoofschotels zijn ze erg smakelijk.
Blaadjes kunnen met boter worden vermengd en worden gebruikt bij het smoren van vis en vlees.
Enkele blaadjes toegevoegd aan soep geven deze een frisse nasmaak.
In vruchtensalades en bij gekoelde dranken is een enkel blaadje van dit kruid op z’n plaats.
als stamppotje is hij bijna net zo lekker als andijvie.
Ook werden de blaadjes in wijn gebruikt om de wijn smakelijker te maken.
de bloem en evt het zaad van de kleine pimpernel kan ook gegeten worden.

De plant werd in de volksgeneeskunst gebruikt als bloedstelper. In de Middeleeuwen dronken soldaten
voor de strijd een aftreksel van deze plant in de hoop dat wonden minder sterk zouden bloeden.
Ook werd het gebruikt als gorgeldrank tegen infecties in de mond en tegen spataderen.

De kleine pimpernel bevat looistoffen, saponine en een flavon.

 

[EVAQ8]

Wilgeroosje
Epilobium Angustifolium.

De jonge scheuten en bladeren van deze plant zijn eetbaar.
Je kunt ze als saladebladeren gebruiken of als groente koken.
De wortel wordt als saladegroente gebruikt en in Scandinavische landen maken ze er een compote van.
in Rusland maken ze thee van de gedroogde bladeren.
De knoppen van de bloemen kun je in salades gebruiken of net als kappertjes in azijn inmaken.
De Inuit-eskimo´s gebruiken de wortel als maaltijd.
In Scandinavische landen is onderzoek gedaan naar het eten van wilgenroosje wortel en het blijkt een goed voedsel in tijden van nood.
De indianen in Noord-Amerika aten de merg in wilgenroosje als zoetige lekkernij.

in Het wilgenroosje zitten verschillende fytonutriënten.
Er zitten verschillende fytosterolen in zoals betasitosterol.
Daarnaast bevat het flavonoïden waaronder kaemferol-, quercetine- en myricetineverbindingen.
Het bevat de looistoffen gallotanninen, triterpeenzuren, slijmstoffen, calciumoxalaten en vetzuren.

De looistoffen in het wilgenroosje werken wond helend en de slijmstoffen werken verzachtend.
Aandoeningen in de mond kunnen met een spoelmiddel of gorgeldrank op basis van wilgenroosje voorkomen worden.
Huidontstekingen kunnen met een omslag worden tegen gegaan.
Hiervoor maak je een doek nat met een aftreksel van wilgenroosje.
Verder wordt het wilgenroosje gebruikt tegen: plasproblemen, Aften, Keelslijmvliesontsteking, Wonden, Lichte brandwonden.
en als omslag tegen huidontsteking.

 

[Ray]

Wilgenroosje wordt ook wel armeluis asperges genoemd. De jonge stengels gebruik je daarvoor en moet je ook schillen/schrappen. Zeer gezond plant als toevoeging aan het huidige dieet en alle delen zijn eetbaar.

De (Grote)lisdodde was een soort die eerder zwaar beschermd was, maar inmiddels gaat het beter met deze soort. In veel regio's is het uit de natuur 'oogsten'/wildpluk nog steeds verboden. Daarnaast gelden vaak lokale APV's die het oogsten of zelfs verstoren van de rietkraag van waterwegen in het algemeen verbiedt. (APV's voor de pleziervaart o.a.)

De Grote Lisdodde verdient grote eer, het is het enige zetmeel rijke voedsel wat een jager/verzamelaar ook in de winter kan vinden in deze noordelijke gebieden. Het zit in de modder, lastig bereikbaar, maar de knol/wortel is er altijd. Geen planning of aanleg van voorraden, wat wel nodig was bij bv. eikels die veel werden verwerkt en voor de winter opgeslagen in prehistorische tijden.

 

[ladygrey]

https://toverleven.cultu.be/vlierbessen-en-bloesems

Er zijn dus verschillende soorten, ik heb altijd geleerd dat je alleen van bomen moet plukken. Is vast meer over te vinden, kan het zo 1,2,3 niet vinden.

[MOD] Post samengevoegd, gebruik de 'Bewerk' link onderaan de post aub. [MOD]

 

[forumlid 1447]

Kruidvlier (zonder verhouting) is dus giftig.
Weer iets geleerd.

 

[Tanfana]

Het heeft dus niets met het verschil tussen heester en boom te maken.

 

[Wopi]

De vlierbes is een boom ook al wordt hij vaak gesnoeid als struik en een struik kan ook net boven de grond vertakken. Dit leer je zo wel op de hoveniers opleiding a(vorig jaar afgerond )de teelt opleiding(nu mee bezig)

 

[EVAQ8]

vrouwenmantel
Alchemilla mollis

Het jonge bittere blad van vrouwenmantel is eetbaar. Vroeger werd het gebruikt in yoghurt of salades.
Het is een dankbare plant voor wildpluk. Je kunt zowel de wortel als de bladeren koken en eten als spinazie of bijvoorbeeld in de soep. Ook zijn de blaadjes lekker rauw in een salade.

Vrouwenmantel verlicht menstruatiepijn, bevordert de doorbloeding van het onderlichaam, verlicht overgangsklachten, helpt bij diarree,
ondersteunt bij PMS en werkt bij te sterke of te zwakke menstruatie, kalmeert de alvleesklier waardoor de bloedsuiker stabieler wordt,
het versterkt de zenuwen en helpt bij hoofdpijn en migraine.
Een zitbad met vrouwenmantel-afkooksel helpt tegen lastige witte vloed.
Het kan gebruikt worden als gorgelmiddel bij keelontsteking en aften. Uitwendig helpt een kompres bij zweren of wonden.
Bladeren voor thee het beste oogsten bij het begin van de bloei.

Kaas, gemaakt van de melk van koeien, die dit kruid hebben gegeten, schijnt een kenmerkende smaak te hebben.

Vrouwenmantel bevat: looizuren, Luteinezuur, flavonoiden vooral quercitine, hyperoside en anthocyanidinen.
Luteinezuur zou de hypofyse beïnvloeden, die de werkzaamheid van de eierstokken reguleert.

 

[EVAQ8]

grote kliswortel klit, gobo, Burdock root
Arctium lappa

De grote klis is inheems in Nederland. er groeien nog 3 andere soorten.
de wortels ervan zijn allemaal eetbaar.

Arctium minus - Gewone klit of Kleine klit
Arctium tomentosum - Donzige klit
Arctium nemorosum - Bos klit


De klis is een bekende plant, vooral door de kleverige zaadbollen die aan je kleren blijven plakken.
De soorten komen voor in bermen, ruigten en op open plekken in bossen.

De kliswortel is een van de meest gebruikte groenten in de Japanse keuken.
In Nederland is het een vergeten groente. In de jaren 1700 werd de kliswortel de nieuwe asperge genoemd.

In het wild krijgt de kliswortel geen enorm grote wortels.
de grote kliswortel uit Azië is beter gecultiveerd en krijgt wortels die tot 2 meter lang en 2 cm in diameter kunnen worden.

De wortels worden in het eerste groei-jaar in de herfst geoogst.
6 maanden na het zaaien verhouten de wortels, dus uiterlijk na 5 of 6 maanden oogsten.
Hoe ouder, hoe bitterder en draderiger.
Ze kunnen in de winter in de grond gelaten worden en vlak voor gebruik geoogst worden.
om deze reden wordt klis laat gezaaid zodat het een wintergroente is.

De wortel wordt op dezelfde manier gebruikt als pastinaak of schorseneer.
De kliswortel is familie van de artisjok, waar hij ook naar smaakt.

Je bereidt de kliswortel door hem te schillen net als een wortel.
Gebruik net als bij schorseneer een beetje azijn of citroen sap tegen de verkleuring anders wordt de wortel snel bruin.
Kliswortel smaakt kruidig en een beetje zoetig met een bittertje.
Meestal wordt het geadviseerd om de kliswortel 15 min in water te leggen zodat de bittere smaak eruit gaat.
Laat de kliswortel 20 min zacht koken. Lekker in soepjes en stoofpotten.
De wortel is ook buiten de koelkast nog wel enkele dagen of langer te bewaren hoewel de smaak en textuur dan wel minder wordt.

Voedingswaarde per 100 gram: 65 kcal, 1,8 g eiwit, 15,4 g koolhydraten, 0,1 g vet, 3 mg vitamine C,
46 mg calcium, 320 mg kalium, 1 mg vitamine A.


Volgens de volksgeneeskunde werkt de klis; bij artritis, eczeem en reuma, bloedzuiverend, bacterieonderdrukkend,
goed bij huisproblemen, lever en nieren ondersteunend, vochtafdrijven, bloedreinigend,
tegen gewrichtsreuma, zweren, maagklachten, haaruitval en roos. ook werkt hij bij verminderde geslachtsdrift en is rijk aan antioxidanten.


De klis bevat: Looistoffen, Etherische olie, Bitterstoffen, Antibiotische stoffen, Looizuur, Glycerine, Hars, Inuline, Slijmstoffen en Zwavel

 

[EVAQ8]

Smeerwortel
Symphytum officinale

Smeerwortel is vanwege zijn veelzijdigheid een geweldige preppersplant.
Hij is eetbaar, medicinaal, een goede bijenplant en doordat hij mineraalrijke bladeren heeft
kun je hem perfect gebruiken om je planten te bemesten.

Smeerwortel is een inheemse vaste plant.
hij groeit langs Waterkanten, rivieren, moerassen, loofbossen en grienden, dijken, bermen, grasland, zeeduinen en akkers.
De bloemen kunnen blauwpaars, roze, wit of gelig zijn.
Smeerwortel groeit snel en kan meerdere malen per jaar geoogst worden.
Een opvallend kenmerk van deze familie is de ruwe beharing op de gehele plant.

Zowel het blad als de wortels van smeerwortel zijn eetbaar.
In Zwitserland wordt de plant van oudsher in deeg verpakt om het op te eten
Jonge scheuten kunnen ook gebleekt worden en gekookt, op de zelfde manier als asperges.
Het bevat vitamine B12, wat in planten vrij zeldzaam is. Vitamine B12 zit onder andere ook in zeewier, gist en champignons. Dat is dus een ontkrachting van de mythe dat B12 alleen in vlees en vis zit.
Ik heb wel eens een beetje jonge smeerwortel bladeren bereid.
na 3 minuten koken werd het water wat groen en de structuur werd een beetje snotterig.
Omdat de harige en enigszins slijmerige blaadjes niet erg prettig zijn om te eten,
kun je ze voor vers gebruik het beste klein snijden en aan een gerecht toe voegen.

De wetenschap is verdeeld over het feit of smeerwortel gegeten kan worden of juist niet.
Sommigen zeggen dat het erg gezond is anderen zeggen dat het leverschade kan toebrengen door de aanwezigheid van pyrozyllidine alkaloïden.
Er is maar één geval bekend van iemand die (misschien) ziek geworden is door elke dag voor lange tijd smeerwortel inwendig te gebruiken.
In ieder geval is het wél bewezen dat smeerwortel de groei van kankercellen tegengaat.
Mijn mening? Eet in ieder geval de wortel van de smeerwortel liever niet want die bevatten de meest werkzame stoffen in de hoogste concentraties.
Het is sowieso beter om voedsel zoveel mogelijk te variëren dus eet de smeerwortel niet vaker dan twee keer in de maand.

Er zitten veel vitaminen en mineralen in smeerwortel. Het bevat alle vitaminen die als antioxidanten werken namelijk vitamine A, C en E. Verder bevat het uit het vitamine B-complex B1, B2, B3, B5 en B12. Daarnaast bevat het de mineralen calcium, kalium, fosfor, ijzer, jodium, kobalt, seleen, magnesium, zink, natrium, chroom en mangaan.


De Smeerwortel is een plant die al eeuwenlang gebruikt wordt als medicinaal kruid.
Er zijn zóveel geneeskrachtige toepassingen, het lijkt wel een wonderplant...
Smeerwortel is: wondhelend, Het stimuleert de aanmaak van nieuwe huid.
Looistoffen en asparagine werken bloedstelpend.
De slijmstoffen en allantoïne zorgen voor een verzachten effect.
Allantoïne rozenmarijnzuur en andere fenolzuren werken ontstekingsremmend.
Allantoïne is volgens wetenschappers ook de werkzame stof die de huid en spieren sneller doet herstellen.
Allantoïne versnelt de groei van gezonde cellen.

Het kruid wordt ingezet bij: het helen van allerlei wonden, kloven, slappe huid, Acné, steenpuisten, zweren, insectenbeten, aambeien, mondslijmvliesontsteking, tandvleesontsteking, keel of amandelontsteking, borstklierontsteking, Psoriasis, eczeem, eeltknobbels, maagzweren, maagbloedingen, maagpijn, maagkramp, darm zweren, darmontsteking, darmbloeding, darmirritatie, dysenterie, diarree,kneuzingen, bloeduitstortingen, verzwikkingen, bandscheuren, ontwrichtingen, peesontsteking, tenniselleboog, spierverrekking, spierontsteking, botbreuken, beenvliesontsteking, Artrose, artritis, voorkomt en vermindert littekenvorming en zwangerschapsstriemen,
Beschadigd bindweefsel en kraakbeen wordt hersteld door smeerwortel. cellen die botcellen aanmaken worden gestimuleerd in hun werking.

Smeerwortel kan dus duidelijk wonden genezen.
dit kan deze wonderplant zo snel, dat eventueel vuil geen tijd krijgt om uit de wond te ontsnappen.
hou hier dus rekening mee.

Het is daarnaast een slijmoplossend middel waardoor ophoesten bevorderd wordt.
Hierdoor werkt het bij bronchitis, hoest, prikkelhoest, slijmophoping en sinusitis of bijholteontsteking.
De wortel van de smeerwortel wordt geoogst in voor- of najaar, wanneer zijn gehalte aan allantoïne het hoogst is. Wacht voor het opgraven tot na het tweede groei jaar van de plant.

 

[EVAQ8]

Brunel-bijenkorfje
Prunella vulgaris

De Brunel is een inheems, klein kruipend plantje dat je eigenlijk op elk grasveld wel kunt vinden.
Hij groeit graag in de zon of halfschaduw in bermen, grasland, grazige duinvalleien, leemgroeven, langs bospaden, akkers en waterkanten.

Gewone brunel is eetbaar.
gebruik de jonge bladeren en stengel toppen als spinazie of rauw in een salade.
of gebruik de brunel in een voorjaarssoep met andere wilde groenten.
pluk en eet ze vóór de bloei in april of droog het kruid en gebruik hem het hele jaar als thee.



In China gebruiken ze de blaadjes en de bloemhoofdjes om koorts en reuma te behandelen.
Het wordt gezien als algemeen bevorderend voor het immuunsysteem.
Ook wordt het gebruikt bij gezwollen lymfeklieren en om leverproblemen te behandelen.

Het werkt ontstekingsremmend, schimmelwerend, antibiotisch, bloedstelpend en samentrekkend.

Een aftreksel van de brunel kun je gebruiken tegen tandvleesontstekingen, aften, keelpijn, griep en koorts.

Samen met vaseline kun je er een zalf van maken die te gebruiken is bij schaafwonden, muggenbeten, koortsblaartjes en bij zweertjes.

let wel op, het is beter om het niet te gebruiken bij diarree, maagpijn, misselijkheid of overgeven.
Ook niet gebruiken bij bloedverdunners.

 

[EVAQ8]

Zilverschoon
Potentilla anserina

De zilverschoon komt van nature voor in Nederland en is zeer algemeen.
In België komt hij alleen in de Ardennen minder vaak voor.
De bladeren vormen een bladrozet. hij krijgt net als de aardbei uitlopers en vormt zo een nieuwe plant.
De lange, kruipende uitlopers zijn vaak roodachtig.
Zilverschoon groeit bijna overal maar liefst op vochtige plekken langs wegen en in graslanden.
Het plantje is zeer herkenbaar door de zilverkleurige onderkant van het blad en boterbloemachtige bloemetjes.

De jonge scheuten van zilverschoon kun je als groente eten.
maar ook de wortels van de zilverschoon zijn eetbaar.
Deze zijn wel lastig te oogsten want de wortels zijn extreem breekbaar.
Ze hebben een knapperige structuur met de smaak van noten.
De wortels zijn enorme zetmeelleveranciers. ze bevatten veel meer zetmeel dan bijvoorbeeld aardappelen.
Geroosterd, gekookt, gestoomd of rauw, je kunt er van alles mee.
Je kunt ze zelfs drogen, verpulveren en tot meel vermalen waarvan je pap of brood kan maken.
Dit meel kun je ook gebruiken als verdikkingsmiddel voor soepen etc.

In de herfst, zodra de bladeren oranje-bruinig worden is het de beste tijd om de wortels te oogsten.
Ook in de winter en in de lente zijn ze prima te eten maar omdat de bladeren 's winters afsterven zijn ze niet gemakkelijk te vinden.

Als je zere voeten hebt kun je de zachte blaadjes in je schoenen of laarzen doen.
de hele plant is bedekt met zilverkleurige zijdezachte haartjes.



Bevat: Looistoffen flavonoïden tormentoside, choline, histidine, hars, fibrine, zetmeel en gom.

Voor medicinale doeleinden wordt vooral het tijdens of vlak voor de bloei geoogste gedroogde kruid gebruikt.

Zilverschoon werkt krampwerend, ontstekingsremmend, het verkoelt, versterkt en uitwendig aangebracht werkt het licht pijnstillend.
de zilverschoon wordt in de geneeskunde vooral gebruikt bij pijnlijke menstruatie, diarree, maag en darmkrampen.
tevens wordt het gebruikt bij oogontsteking, kiespijn, ontstoken tandvlees, aambeien en blaren.
zilverschoon verhoogt de urine productie en helpt daarom bij kleine nierstenen.
De plant schijnt ook nog eens anti-viraal te werken.

Gedestilleerde thee van het kruid werd vroeger gebruikt om sproeten, vlekken, puistjes en zelfs kleine littekens weg te halen.
Bij zonnebrand hielp het om de huid te herstellen.

 

[Flos]

Ik heb een vraagje aan de wildpluk specialisten.
In mijn buurman zijn moestuin staat een soort klavers. Aan de wortels komt een soort knolletje waar weer wortels aankomen en terug een knolletje. Mijn buurman zegt het is niet te bestrijden.
Kan mij iemand vertellen hoe dit noemt . Of het eetbaar is of niet.