De tijd van sporten ligt al vele jaren achter me.
ik ben enkel zuinig met mijn medicatie vanuit preppers oogpunt.
stel, morgen is het oorlog hou ik het minimaal 9 maanden vol maar ik verwacht het ook wel een jaar vol te houden.
vandaag bijv niks gebruikt, ook omdat ik vroege dienst had en wat aan de late kant was.
morgen gewoon weer alles en dus 1 pufje en 3 pillen bespaard.
ik zal binnenkort eens kijken hoeveel ik exact heb liggen.
Nu is er natuurlijk medicatie en er is medicatie...
Ik kan mij voorstellen dat een deel van de medicijnen gewoon welvaarts-uitwassen betreft waarbij een minder overdadig leefpatroon (SHTF) een beter "medicijn" is. Zo neemt een collega geregeld een spuit om slank te blijven... En zo zijn er wel andere voorbeelden.
Een ander deel zal zijn om ongemakken te verlichten. Zonder daar nu lichtvaardig over te willen oordelen, kan ik mij voorstellen dat een gebrek aan migrainepillen, maagzuurremmers, plastabletten en dergelijke niet snel levensbedreigend zal zijn. Natuurlijke middelen werken in crisistijden wellicht ook nog goed genoeg om dergelijke ongemak draaglijk te verhelpen.
Werkelijk levensnoodzakelijke medicijnen, dat zullen er gelukkig maar relatief weinig zijn vermoed ik. Kankerbehandelingen/cytostatica zijn dan zeer specialistisch, maar of er dan naast insuline bij suikerziekte en immunosupressiva na transplantatie nog veel kritische "pillen en poeders" over blijven?
Ik bedoel maar, bloeddrukverlagende middelen, cholesterol-verlagers, plaspillen, milde pijnstillers en heel die santekraam zouden we m.i. tijdelijk
kunnen missen als het er echt op aan zou komen. Dat maakt medicijnleverantie tot een bijzaak voor de meeste mensen, vermoed ik. En is dan in zoverre geruststellend.
Ik probeer mijzelf voor te stellen, dat men rekening zal houden met de echt kritische medicijnen, en de verzorgingszekerheid daarvan extra prioriteit geeft, en dat nu al zo zal hebben ingebouwd. Tenminste, zou ik de overheid zijn, dan zou ik zeker zo prioriteren en niet afwachten tot er calamiteiten ontstaan.
