Een jaartje later dan gepland hierbij het vervolg van de test.
Mijn excuses dat ik had gemeld dat ik het klaar had, maar dat was op 1 klein detail nog niet het geval. Het detail was dat ik nog 2 reageerbuisjes nodig had voor een kleurtest, en ik was ervan overtuigd dat ik die binnen enkele dagen uit mijn kelder zou kunnen vissen, maar dat heeft iets meer tijd gekost. (er zat ook nog een verhuizing tussen naar een interessante preppers locatie, maar dat verhaal is voor een andere keer)
Onder het motto “beter laat dan nooit” hier het vervolg.
De opstelling:
Blikje rechts is het blikje wat ondertussen 16 jaar over de datum is, en blikje links is een recent blikje.
Het witte papier is om iets beter een mogelijk kleurverschil te kunnen constateren.
Het glazen potje is om de reageerbuisjes in te kunnen zetten.
Het openen van het blikje
Hoewel ik duidelijk kan voelen dat er nog druk in het blikje aanwezig was vroeg ik me af of het blikje nog de originele hoeveelheid koolzuur zou bevatten.
Om dit te kunnen testen ontkom ik er niet aan om een filmpje te maken van het openen van het blikje. Hier het filmpje met als titel “het openen van een blikje bronwater” wat na deze post binnen enkele dagen als eerste hit op google terecht zal komen
Met dank aan mijn dochter voor het fantastische camerawerk.
Het inschenken van het blikje
Net als je denk dat een filmpje niet saaier kan worden blijkt dat toch mogelijk, zie onderstaand filmpje
Voorlopige conclusie:
Er is overduidelijk nog prik aanwezig (koolzuur) en er is vrijwel geen verschil te merken aan het openen en inschenken van het blikje.
Is er een kleurverschil waarneembaar?
Nee, er is geen kleurverschil waarneembaar, en hoewel het lijkt alsof de reageerbuisjes vies/vuil zijn is dat optisch bedrog. Je ziet wel meer koolzuur in het linker buisje dan in het rechter buisje, maar dat komt omdat ik het oude blikje als eerste geopend heb.
De kijk/reuk/smaak test
De vloeistof ziet er normaal uit. Ik zie geen verschil tussen het nieuwe en het oude blikje. Ik ruik ook geen enkel verschil tussen de oude en de nieuwe vloeistof.
Omdat ik sowieso overtuigd ben dat het blikje prima te drinken is neem ik zonder twijfel een slokje, en hierna een flinke slok. Tot mijn verrassing proef ik toch een smaakverschil.
De smaak van het water is prima, maar je proeft een soort “grondsmaak” gemengd met de geur van een vlakgom. Het is minimaal, maar je proeft het wel. Ik vermoed dat het de binnencoating is van het blikje wat deze smaak afgeeft. In geval van dorst zal het voor mij geen enkele belemmering zijn om het op te drinken.
Is er bezinksel waarneembaar?
Nee, in het geheel niet.
Als ik het blikje open knip is er ook niks te zien.
Het blikje is aan de binnenkant 100% schoon en op geen enkel punt is er bezinksel/vervuiling/oxidatie waarneembaar.
Conclusie:
Een blikje water wat 16 jaar over de datum is kan je prima consumeren.
Dat is ook best wel logisch want hoe kan een bededervingsproces überhaupt starten zonder de aanwezigheid van zuurstof. Doordat het blikje ook geen licht doorlaat is er ook geen sprake van fotosynthese. Dit is een reden waarom je voor blik zou kiezen t.o.v. glas. Ik durf te stellen dat indien het blikje 100 jaar over de datum zou zijn geweest het nog steeds prima te consumeren zou zijn.