Richard434
Prepper goeroe
Nu wil je je broer en kids meenemen, zijn vrouw ook? (of anders de moeder van die kids?)
En zo ja, dan haar eventuele ouders? En zo gaat je kringetje onbewust steeds groter worden..
-
Welkom op ons forum. Gasten hebben beperkt toegang tot ons forum. Meld je daarom aan voor een account. Registreren kost slechts een minuutje van je tijd.
En zo ja, dan haar eventuele ouders? En zo gaat je kringetje onbewust steeds groter worden..
L
LadyPrepper
Gast
Nu wil je je broer en kids meenemen, zijn vrouw ook? (of anders de moeder van die kids?)
En zo ja, dan haar eventuele ouders? En zo gaat je kringetje onbewust steeds groter worden..
Nee, laten we vooral van de nood een deugd maken
. Mijn lijstje is echt niet langer dan de genoemde mensen.
PBear
Mankinds only hope
Laatst bewerkt:
Ik heb zojuist 2 waterfilters besteld om mee naar onze familie in de Filipijnen te nemen. Mijn Tropische Verrassing zou beslist niet zonder haar familie willen tijdens een SHTF. En daar kan ik haar geen ongelijk in geven.
Of ze op het "moment suprême" het waterfilter in huis kunnen terugvinden, is de vraag, gezien de ietwat chaotische organisatie. Daarom houden we het 2e waterfilter in eigen beheer.
We hebben de familie tijdens tyfoons al eens opgevangen, want hun huis ligt in een gebied dat gemakkelijk overstroomt. Ook bij het ontwerp van onze "Bahay kubo" (bamboe-huis) hebben we rekening gehouden dat in noodgevallen de familie daar enige tijd opgevangen kan worden.
Voor mijn familie in NL zal ik me minder zorg maken. Mijn hints betreffende "preppen" vinden nauwelijks serieus gehoor, maar behalve dat ze heel wat meer middelen hebben om een crisis te behappen, is in NL het risico op een serieuze SHTF heel wat kleiner: Geen vulkaan naast de deur, geen serieuze aardbevingen (sorry, Groningers, maar een krachigste aardbeving van 3,4 op de schaal van Richter is echt een peuleschil), een betrouwbaar water- en elektriciteits- en communicatienet en een doorwrochte bescherming tegen overstromingen, brand en besmettelijke ziekten.
Het enige voordeel van een SHTF in de Filipijnen is, dat de Shit niet zal rondsproeien omdat de Fan dan als eerste zonder stroom zit.
Maar we zullen onze ondersteuning tamelijk strikt tot de familie moeten beperken, omdat in een natuurramp-situatie zo veel mensen hulp behoeven, dat we dat nooit zullen kunnen behappen, terwijl hulp van overheidswege doorgaans moeilijk van de grond komt, voorzover die niet door overheidsdienaren al wordt geplunderd, voordat die z'n doel bereikt.
Of ze op het "moment suprême" het waterfilter in huis kunnen terugvinden, is de vraag, gezien de ietwat chaotische organisatie. Daarom houden we het 2e waterfilter in eigen beheer.
We hebben de familie tijdens tyfoons al eens opgevangen, want hun huis ligt in een gebied dat gemakkelijk overstroomt. Ook bij het ontwerp van onze "Bahay kubo" (bamboe-huis) hebben we rekening gehouden dat in noodgevallen de familie daar enige tijd opgevangen kan worden.
Voor mijn familie in NL zal ik me minder zorg maken. Mijn hints betreffende "preppen" vinden nauwelijks serieus gehoor, maar behalve dat ze heel wat meer middelen hebben om een crisis te behappen, is in NL het risico op een serieuze SHTF heel wat kleiner: Geen vulkaan naast de deur, geen serieuze aardbevingen (sorry, Groningers, maar een krachigste aardbeving van 3,4 op de schaal van Richter is echt een peuleschil), een betrouwbaar water- en elektriciteits- en communicatienet en een doorwrochte bescherming tegen overstromingen, brand en besmettelijke ziekten.
Het enige voordeel van een SHTF in de Filipijnen is, dat de Shit niet zal rondsproeien omdat de Fan dan als eerste zonder stroom zit.
Maar we zullen onze ondersteuning tamelijk strikt tot de familie moeten beperken, omdat in een natuurramp-situatie zo veel mensen hulp behoeven, dat we dat nooit zullen kunnen behappen, terwijl hulp van overheidswege doorgaans moeilijk van de grond komt, voorzover die niet door overheidsdienaren al wordt geplunderd, voordat die z'n doel bereikt.
Rataplan
Mankinds only hope
Je bent niet zeker van je plan en je plan b etc....en dan is het nog niet eens zover....
Het is niet zo gemakkelijk als ff zeggen ik ga dit niet en dat niet ( niet persoonlijk bedoeld ), wanneer het puntje bij het paaltje komt, is het maar de vraag wie zijn starre opstelling gehandhaafd weet te houden.
Misschien dat je je eigen emoties nog in de hand kan houden en ook daadwerkelijk in staat bent om mensen de rug toe te keren die je niet kent, maar wat als mensen die je wel kent ( gezin/ familie/vrienden) dat minder of niet kunnen en de harde beslisser erop aankijken of spreken dat ze het absoluut niet vinden kunnen om andere niet te helpen, dan wordt het heel wat lastiger.
Nu lijkt het misschien net alsof ik overal wel moeilijkheden in zie, maar je dient alles toch serieus te overwegen wanneer het realistisch zou kunnen zijn tijdens.....en voor mezelf kom ik dus niet tot een antwoord op dit soort zaken, dus laat ik het open voor nu en richt me dus eigenlijk enkel op wie ik WEL wil helpen/ beschermen.
Als je mensen voor de W2 had gevraagd of ze bloembollen zouden eten wanneer ze echt honger hadden, had het gros gezegd van niet ( vermoed ik), we weten allemaal wat ze aten toen ze echt honger hadden.
Het loopt vaak anders dan gedacht/ gehoopt/ gepland, hou daar rekening mee en zorg dat je je ( snel) kan aanpassen.
L
LadyPrepper
Gast
Als er iets is wat ik goed kan is me snel aanpassen en nieuwe plannen maken met nieuwe input in een veranderde situatie.
Natuurljk hebben we nu totaal geen idee van welke problematiek ons eventueel te wachten staat maar ik weet ook dat je juist van te voren na moet denken over moeilijke beslissingen. Je kunt deze altijd nog aanpassen maar het hebben van een plan geeft houvast en richting.
Verder ben ik al geruime tijd samen met mijn partner en juist op dit soort punten trekken we 1 lijn. We hoeven dat niet eens te overleggen omdat we er hetzelfde in staan. Dus als hij opeens bedenkt dat we zijn zus moeten helpen, kan het zomaar zijn dat ik net het zelfde heb bedacht en dan doen we dat ook, net zo makkelijk.
Wat ik niet wil is dat er discussie ontstaat op een cruciaal moment; wij bepalen de lijn en niemand anders. Rechtlijnigheid en duidelijkheid werkt niet alleen bij het opvoeden van kinderen heel goed..
Flos
SHTF Expert
Een architect is verplicht te hebben in onze maatschappij. Ik zet een compleet huis neer zonder zo een pennelikker. Als het moet.Zowel de timmerman als de architect is nodig om een stevig bouwsel neer te zetten. Samenwerking is daarin de sleutel.
Richard434
Prepper goeroe
Maar zouden de kinderen van je broer, (Ik ken de situatie natuurlijk niet) wel zonder hun moeder weggaan?
En zou je broer dan zonder zijn kinderen gaan?
Of anders gezegd, zou jij de kinderen van je broer hun moeder kunnen afnemen/ontnemen?
En als je dat kan en doet, nemen zij het jou dan niet kwalijk?
Een van mijn beste vrienden is gescheiden, hij zit ook bij mijn "groepje" mensen die ik graag in een noodsituatie om me heen heb. (aangezien ik van mening ben dat je het alleen of met 2-3 volwassenen niet zomaar redt als de wereld zoals we hem kennen om zeep geholpen is)
Echter, heeft hij na lang overwegen besloten dat hij zijn kinderen er dan bij wilt hebben, maar het ze niet aan kan doen om hun moeder af te nemen.
Ook al kan hij alleen via advocaten met zijn ex communiceren en haalt hij zijn kinderen na school op en brengt hij ze weer naar school in zijn weekenden.
Dus zou hij in een SHTF de moeder willen (en hopelijk kunnen) gedogen, echter heeft die een nieuwe relatie, dus die zou ook mee moeten etc.
Daarom heeft hij besloten om zelf wat dingen te regelen.
En kiest hij er bewust voor dat hij mij/ons niet de last van zijn probleem geeft.
Hij weet dat de deur voor hem altijd open is, ook voor zijn kinderen.
Maar dat zijn slechts mijn 2 centjes..
Rataplan
Mankinds only hope
Het is fijn dat jij en je partner op 1 lijn zitten dat scheelt een hele hoop kommer en kwel in het dagelijks leven en ook zeker in tijden van grote onzekerheid.
Een plan op grote lijnen is absoluut prettig ( noodzakelijk).
Te veel details zijn onvoorselbaar, daar schakel ik liever op in als de situatie zich pas voor doet, wel op een zodanige manier dat het doel of doelen die ik voor ogen heb bereikbaar blijven.
Stel ik ga naar Engeland ivm shtf op het vaste land van Europa, dan ga ik geen ommetjes maken omdat... behulphoevende die ik op mijn pad tegenkom schrijf ik niet bij voorbaat nu al af.
Ik denk dat ik het als persoon ook nodig heb om een bepaalde tevredenheid op te bouwen in het feit dat jeniet iedereen kunt helpen.
Als 14 jarige jongen ben ik naar Parijs geweest met een familielid.
De eerste zwerver die ik zag gaf ik 5 frank, de tweede 2 frank, de derde 1 frank, de vierde een vriendelijk knikje, de vijfde kan ik mij niet herinneren en de rest erna ook niet meer.
Binnen korte tijd was het besef er dat ik niet iedereen kon helpen en zeker niet op deze manier, maar omdat ik toch wat had gedaan was het voor mij prima dat ik de rest niks heb gegeven. ( los van het feit of je daadwerkelijk zo iemand helpt door een paar centen te geven ).
Als ik de mogelijkheid heb om iemand te helpen zal ik het niet laten, dat houd niet in dat ik iedereen ga/kan helpen.
Mijn zoon geniet de korte tijd die hij bij mij is een zo vrij mogelijke opvoeding en het is voor hem DUIDELIJK dat hier meer kan/mag dan ergens anders ( op ongezond snoepen na dan), ik blijf behoorlijk RECHTLIJNIG hierin ondanks vernomen bezwaren .
Changing the Mindset
Last (wo)man standing
petroman
SHTF Expert
Zowel de timmerman als de architect is nodig om een stevig bouwsel neer te zetten. Samenwerking is daarin de sleutel.
Ja maar de timmerman blowt en de architect drinkt stiekum alcohol (teveel).
Keuzes allemaal keuzes
Loreen
Last (wo)man standing
Als ik zou mogen kiezen met wie ik zou mogen samenwerken zou ik niet de bevooroordeelde hokjesdenkers kiezen, maar de mensen die een ander naar waarde weten te schatten zonder daarbij de drang te voelen op een ander neer te moeten kijken om wat voor een reden dan ook.
Persoonlijk word ik een beetje moe van de verdeeldheid, en vooral van het omlaag praten. Ik ken denkers die super handig zijn, die kunnen timmeren, smeden, bestraten, noem het maar op. Ik ken ook doeners die aan een kampvuur urenlange diepgaande gesprekken voeren over daadwerkelijk existentiële zaken, over het waarom van dingen. Ik ken ook denkers die bij het eerste het beste obstakel compleet blokkeren, die nooit geleerd hebben out of the box te denken en geen enkel probleemoplossend vermogen hebben, of die 1001 oplossingen kunnen bedenken voor een probleem maar geen een van die oplossingen zelf uit kunnen voeren. Ik ken ook doeners die als een kip zonder kop aan het doen slaan, en na een dag hard werken een probleem hebben gecreëerd dat meer tijd en werk kost om weer op te lossen, dan dat het gekost zou hebben om even een half uurtje te overleggen wat er nou het beste gedaan kan worden en vervolgens de handen uit de mouwen te steken. Of doeners die hartstikke handig zijn met hun handen, maar na een bedrijfsongeval helemaal niets anders blijken te kunnen dan datgene dat ze nu niet meer kunnen doen.
Ja, je hebt "denkers" en "doeners", maar veel meer nog heb je personen die allemaal hun eigen kwaliteit hebben. In mijn ogen heb je meer aan het vermogen de talenten van een ander naar waarde te kunnen schatten en zo de juiste mensen op de juiste klus te zetten, dan mensen bij voorbaat uit te sluiten omdat ze in jouw ogen een "denker" of een "doener" zijn.
En om het geheel toch weer ontopic te houden:
Ik heb heel duidelijk mijn prioriteiten en dat zijn mijn kinderen. Aangezien je van tevoren niet weet wat er wanneer gaat gebeuren, en waar iedereen dan is, weet ik niet wat wel en niet mogelijk zal zijn wat betreft close familie. Wél weet ik dat mijn kinderen dus mijn prioriteit zijn. Als dat inhoudt dat ik moet vertrekken met alleen mijn kinderen en niet kan wachten op mijn ouders omdat mijn kinderen anders te groot risico lopen, dan vertrek ik met mijn kinderen zonder mijn ouders. Als het geen extra risico oplevert voor mijn kinderen om mijn ouders mee te nemen, dan neem ik mijn ouders mee.
Lai
Prepper goeroe
Tja, ik heb de afgelopen 9 jaar ontdekt wie mijn echte vrienden zijn en wie niet. Dankzij mijn ziekte. De echte vrienden zal ik een mogelijkheid bieden, maar helaas zijn er bij die alles en iedereen zal willen helpen/binnen halen. En dat gaat mij te ver. Moeders is welkom, vaders ook dan wel zonder zijn hele harem. Zusje lief met kids ook, maar haar vrijer en zijn euh hoe zeg ik het netjes? "nageslacht" mogen van mij hun heil ergens anders zoeken. Hoe onaardig ook, maar oma laat ik waar ze is. Ze is 94 en zo dement als een draaideur, herkend de meeste van haar kleinkinderen/achterkleinkinderen geen eens. Die zou ik niet eens een plezier doen om uit haar bekende omgeving te halen. Komt nog bij dat ik altijd met 1 oog open moet slapen omdat ze wel eens aan de wandel gaat. Zelf ben ik lichamelijk regelmatig beperk en wil hier anderen eigenlijk niet mee opzadelen, al ben ik zowel een doener als denker en zal er altijd wel iets zijn wat ik kan doen. Dan nog kan ik een blok aan het been zijn/worden ondanks kennis en ervaring op praktisch gebied. Wezen zou ik dan weer niet kunnen laten staan. Kinderen leren altijd nog sneller dan volwassenen en kunnen zich sneller aanpassen aan omstandigheden. (scouting testje van gemaakt 
)
Het is makkelijk om nu te zeggen van zus en zo ga ik het doen, maar op het moment zal het er op aan komen wat er uiteindelijk gaat gebeuren. Een ding weet ik wel zeker, wil geen grote groep om mij heen hebben. Hoe groter de groep hoe meer verspreiding van meningen wat weer onrust tot gevolg kan hebben.
) Het is makkelijk om nu te zeggen van zus en zo ga ik het doen, maar op het moment zal het er op aan komen wat er uiteindelijk gaat gebeuren. Een ding weet ik wel zeker, wil geen grote groep om mij heen hebben. Hoe groter de groep hoe meer verspreiding van meningen wat weer onrust tot gevolg kan hebben.
Flos
SHTF Expert
Nu zit ik zo te denken. Als je zo een groep vormt met close familie. Ben jij dan de lijder of is dat jou vader of moeder? Terwijl jij toch voor alle prepspullen hebt gezorgd. Of gaan jullie familieraad houden. En heb je wel genoeg spullen om plots Xaantal mensen er bij te betrekken.
Kijk ik prep voor 9 pers. en daar is mijn moeder nog niet eens bij omdat ze het niet wilt.
Kijk ik prep voor 9 pers. en daar is mijn moeder nog niet eens bij omdat ze het niet wilt.
DO-it
Diehard Prepper
Tijdens de SHFT gaat het voor mij in eerste instantie om mijn gezin, als die maar veilig zijn. Mijn familie redt denk ik zichzelf wel en wonen ook niet zo naast de deur. Als ik hun was zou ik niet zitten wachten op mij als er een SHFT situatie is. Ik weet wel dat wij altijd bij hun terecht kunnen als er bij ons wel iets is en bij hun niets. Dat geldt wat mij betreft ook andersom (tenminste zo denk ik er nu over).
We komen denk ik als gezin ook sneller weg dan met een grote groep mensen, dat valt ook te veel op. Wel denk ik dat handig is om trefpunten af te spreken zodat je elkaar kan helpen mocht dat nodig zijn (maar daar is geloof ik in een ander topic ook al over gesproken). Samenwerken in een een SHTF-situatie is in mijn beleving erg belangrijk. Als ik jullie verhalen lees over de PSM, dan is het toch wel erg fijn als iemand een touwtje heeft, waarmee een ander geholpen is. Als dat over en weer is, dan sta je sterk en niet te vergeten, kennis maakt macht en als je die kennis deelt, dan sta je samen nog sterker! Al ben ik het met Lai eens dat hoe groter de groep is, hoe meer meningen er zijn. De vraag is dus meer: Hoe groot zou de groep moeten/ kunnen zijn om ieder tot zijn recht te laten komen en te 'overleven'?
We komen denk ik als gezin ook sneller weg dan met een grote groep mensen, dat valt ook te veel op. Wel denk ik dat handig is om trefpunten af te spreken zodat je elkaar kan helpen mocht dat nodig zijn (maar daar is geloof ik in een ander topic ook al over gesproken). Samenwerken in een een SHTF-situatie is in mijn beleving erg belangrijk. Als ik jullie verhalen lees over de PSM, dan is het toch wel erg fijn als iemand een touwtje heeft, waarmee een ander geholpen is. Als dat over en weer is, dan sta je sterk en niet te vergeten, kennis maakt macht en als je die kennis deelt, dan sta je samen nog sterker! Al ben ik het met Lai eens dat hoe groter de groep is, hoe meer meningen er zijn. De vraag is dus meer: Hoe groot zou de groep moeten/ kunnen zijn om ieder tot zijn recht te laten komen en te 'overleven'?
DO-it
Diehard Prepper
Goede vraag, wie is de leider?? Ik zou zeggen ieder zijn kwaliteiten en misschien diegene waar je het beste mee kunt samen werken. Ik kan me voorstellen dat er preppers zijn die het niet prettig vinden om een leider te zijn (met de verantwoordelijkheden die daarbij komen of gevoelsmatig bij komen), maar wel de samenwerking op zoeken met de 'leider'. Voor mij is een goed leider, iemand die samenwerkt met anderen en de kwaliteiten en mogelijkheden inzet van ieder individu in de groep (maar ook beslissingen durft te nemen in het belang van de groep). Mocht jij als prepper deze kwaliteiten hebben, dan ben je een leider in mijn ogen, die tevens zijn spullen goed op orde heeft (jeetje voor 9 personen alles op orde, ik heb nog een lange weg te gaan
).
L
LadyPrepper
Gast
Dat is idd de vraag maar dat zou aan hen/hem zijn en schuldig zou ik me daar niet over voelen. Mocht hij heel graag willen dat ze meegaat dan zouden we haar wellicht met ducttape aan de vlaggenmast vast kunnen maken mits we genoeg tape hebben natuurlijk
Lai
Prepper goeroe
Laatst bewerkt:
Gelukkig kan ik zowel met vaders als moeders goed door een deur op alle gebieden. Wij zouden gewoon samenwerken. Doen wat je het beste ligt.
Ik ben ergens wel "bang" dat ik in een leider positie geplaatst word. Als er (met wat dan ook school, scouting, jeugdkamp....) in een groep dingen gedaan moest worden was ik altijd het haasje, het leiderschap werd mij opgedrongen. Reden, ik heb lef, inzicht in wat er moest gebeuren en kwaliteiten van mensen die aanwezig waren, blijf lang rustig en neem de tijd om uitleg te geven. Heb er mijn buik eigenlijk wel vol van. Kinderen leiden, prima, maar volwassenen die de moeite niet willen nemen verder te kijken dan hun neus lang is. Nope. Ik ben bezig om voor 3 á 4 personen te preppen voor een maandje of 2 (in eerste instantie), vind dat genoeg voor mij en 2 honden en 2 katten. Die kunnen met de pot mee eten als het niet anders kan. Eventuele anderen kunnen aanschuiven, het liefst met eigen voorraad erbij. Vaders heeft veel in voorraad, moeders ben ik instructies aan het geven waar ze gelukkig ook gehoor aan geeft. Vlam zusje vind het allemaal onzin, zelfs dat zusje zelf groente, kruiden en fruit kweekt. Want er zijn toch supermarkten genoeg?
Ik ben ergens wel "bang" dat ik in een leider positie geplaatst word. Als er (met wat dan ook school, scouting, jeugdkamp....) in een groep dingen gedaan moest worden was ik altijd het haasje, het leiderschap werd mij opgedrongen. Reden, ik heb lef, inzicht in wat er moest gebeuren en kwaliteiten van mensen die aanwezig waren, blijf lang rustig en neem de tijd om uitleg te geven. Heb er mijn buik eigenlijk wel vol van. Kinderen leiden, prima, maar volwassenen die de moeite niet willen nemen verder te kijken dan hun neus lang is. Nope. Ik ben bezig om voor 3 á 4 personen te preppen voor een maandje of 2 (in eerste instantie), vind dat genoeg voor mij en 2 honden en 2 katten. Die kunnen met de pot mee eten als het niet anders kan. Eventuele anderen kunnen aanschuiven, het liefst met eigen voorraad erbij. Vaders heeft veel in voorraad, moeders ben ik instructies aan het geven waar ze gelukkig ook gehoor aan geeft. Vlam zusje vind het allemaal onzin, zelfs dat zusje zelf groente, kruiden en fruit kweekt. Want er zijn toch supermarkten genoeg?
