-
Welkom op ons forum. Gasten hebben beperkt toegang tot ons forum. Meld je daarom aan voor een account. Registreren kost slechts een minuutje van je tijd.
Bahay Kubo (woonhut) / BOL, eigen ontwerp
- Topicstarter PBear
- Startdatum
PBear
Mankinds only hope
In mijn aanvankelijke ontwerp had ik een golfplaten dak voorzien, vooral omdat het steviger op de draagbalken vastgemaakt kan worden in verband met de tyfoons, die nog wel eens een dakje willen wegblazen.
Maar onze timmeraannemer stelde toch een dakbedekking van anahaw-palmbladeren voor en we hebben zijn advies gevolgd. Ik gok er op dat hij het tyfoongevaar kent, dus ofwel het risico op wegblazen niet zo hoog inschat, ofwel graag nog een keertje terugkomt om een nieuw dak te maken.
Maar zoals @Stuudje schrijft, wordt het wel erg heet in het huis als de zon er op staat, terwijl de oriëntatie van het huisje zo is gepland dat de zon zoveel mogelijk op het dak schijnt, in verband met de zonnepanelen die voorzien zijn.
Om het dak te gebruiken voor regenwateropvang, heeft voor ons minder prioriteit, omdat het huisje dicht bij een beekje ligt, waar het hele jaar door helder water stroomt (geen buren die hoger gelegen wonen, die er hun afvalwater in zouden kunnen lozen). Verder loopt de waterleiding die een deel van het dorp van water voorziet, over onze kavel zodat we daarvan een aftakking kunnen maken. Er staat behoorlijk druk op, waardoor ik vermoed dat er een elektrische pomp voor gebruikt wordt, die natuurlijk uitvalt bij iedere stroomonderbreking,
Daarom wil ik een voorraadvat op zolder maken, zodat we bij stroomonderbrekingenniet meteen zonder water zitten. En verder willen we ook een eigen waterbron met pomp als backup.
PBear
Mankinds only hope
Laatst bewerkt:
(Vervolg bahay kubo: zekeringkast, sawali, jaloeziënruit)
Onze timmeraannemer had niet op ons antwoord gewacht waar in het huis de zekeringenkast geplaatst moest worden en hem al ingebouwd op een plek die hem het beste leek. Wij hadden bedacht dat in de hoek van de keukenmuur de meest geschikte plaats zou zijn. Zie hieronder waar het kastje terecht gekomen is...
... tja, dat leek wel telepathie. Tamelijk precies op de plek die we hadden uitgekozen.
Verder had hij, zonder dat we er om gevraagd hadden, ook een paar wandcontactdozen voorbereid, verzonken in de muur.
Ik was er van uit gegaan dat ik t.z.t., zodra we een verbinding met het elektriciteitsnet zouden kunnen krijgen of ik via een omvormer het huis van netspanning zou kunnen voorzien, pvc-electriciteitsbuizen en opbouwstopcontacten zou monteren. Nu zijn ze - in elk geval in de keuken - weggewerkt in de muur. Toch wat fraaier!
Inmiddels is het afwerken van de muren aan de buitenzijde in volle gang. De holle bouwblokken zijn van een stuuklaag voorzien en de raamwerken met multiplex worden aan de buitenzijde voorzien van "sawali" (gevlochten bamboestrips).
voor alle duidelijkheid: het huisje is niet plots verzakt als een torentje van Pisa, maar de fotografe had het niet recht gehouden...
De achterzijde van de bahay kubo is nu zo goed als afgewerkt.
In de ramen worden jaloezie-vensters geplaatst. Die kunnen eenvoudig geopend en gesloten worden, zodat naar beloefte de wind doorgelaten kan worden. En zijn beter bestand tegen het uit de sponning waaien ten opzichte van openslaande ramen.
Bovendien is het eenvoudiger om er een raamwerk met muskietengaas voor te plaatsen.
Doordat het huisje op de begane grond aan alle vier zijden een of meer ramen heeft, is er bij elke windrichting verkoeling mogelijk. En ook zicht naar alle richtingen vanuit de woonkamer, zodat een oogje op de omgeving gehouden kan worden.
Op de zolderverdieping is een groter raam, zodat de warme lucht die opstijgt gemakkelijk weg kan stromen. We hopen dat deze maatregelen voor passieve koeling al helpen om de tropische temperaturen wat te veraangenamen.
Gelukkig ligt het huisje in een begroeide omgeving. Dat alleen scheelt al wat ten opzichte van wonen in een stad.
Aan airconditioning hoeven we voorlopig niet te denken, tot we een aansluiting op het elektriciteitsnet kunnen hebben. Onze 2 zonnepaneeltjes van 40 Wattpiek elk, zullen nauwelijks voldoende zijn voor de LED-verlichting, een laptop en een 8 Watt ventilator, die we boven ons bed willen hangen. Zo'n ventilator hebben we eerder in onze huurwoning toegepast en dat maakt een nachttemperatuur van 30 graden Celcius heel wat hebbelijker. Veel meer dan 8 Watt zal niet gaan, want hij moet op accustroom de nacht kunnen overbruggen, liefst ook als er enkele bewolkte of regenachtige dagen zijn.
Aan het einde van deze maand (oktober 2017) staat ons vertrek naar de Filipijnen gepland. Ik hoop vóór ons vertrek nog een update over de bahay kubo te kunnen geven. Of het mobiele internet ter plaatse mij in staat zal stellen nog een vervolg te kunnen sturen weet ik niet.
Na aankomst is het maken van een sanitaire noodvoorziening de eerste klus. Mijn Tropische Verrassing denkt aanvankelijk een buitenkeuken te improviseren. Daarna kan er binnen geschilderd en betegeld worden, voordat we de bulk van onze opgeslagen spulletjes kunnen overbrengen.
(wordt vervolgd...)
Onze timmeraannemer had niet op ons antwoord gewacht waar in het huis de zekeringenkast geplaatst moest worden en hem al ingebouwd op een plek die hem het beste leek. Wij hadden bedacht dat in de hoek van de keukenmuur de meest geschikte plaats zou zijn. Zie hieronder waar het kastje terecht gekomen is...
... tja, dat leek wel telepathie. Tamelijk precies op de plek die we hadden uitgekozen.
Verder had hij, zonder dat we er om gevraagd hadden, ook een paar wandcontactdozen voorbereid, verzonken in de muur.
Ik was er van uit gegaan dat ik t.z.t., zodra we een verbinding met het elektriciteitsnet zouden kunnen krijgen of ik via een omvormer het huis van netspanning zou kunnen voorzien, pvc-electriciteitsbuizen en opbouwstopcontacten zou monteren. Nu zijn ze - in elk geval in de keuken - weggewerkt in de muur. Toch wat fraaier!
Inmiddels is het afwerken van de muren aan de buitenzijde in volle gang. De holle bouwblokken zijn van een stuuklaag voorzien en de raamwerken met multiplex worden aan de buitenzijde voorzien van "sawali" (gevlochten bamboestrips).
voor alle duidelijkheid: het huisje is niet plots verzakt als een torentje van Pisa, maar de fotografe had het niet recht gehouden...
De achterzijde van de bahay kubo is nu zo goed als afgewerkt.
In de ramen worden jaloezie-vensters geplaatst. Die kunnen eenvoudig geopend en gesloten worden, zodat naar beloefte de wind doorgelaten kan worden. En zijn beter bestand tegen het uit de sponning waaien ten opzichte van openslaande ramen.
Bovendien is het eenvoudiger om er een raamwerk met muskietengaas voor te plaatsen.
Doordat het huisje op de begane grond aan alle vier zijden een of meer ramen heeft, is er bij elke windrichting verkoeling mogelijk. En ook zicht naar alle richtingen vanuit de woonkamer, zodat een oogje op de omgeving gehouden kan worden.
Op de zolderverdieping is een groter raam, zodat de warme lucht die opstijgt gemakkelijk weg kan stromen. We hopen dat deze maatregelen voor passieve koeling al helpen om de tropische temperaturen wat te veraangenamen.
Gelukkig ligt het huisje in een begroeide omgeving. Dat alleen scheelt al wat ten opzichte van wonen in een stad.
Aan airconditioning hoeven we voorlopig niet te denken, tot we een aansluiting op het elektriciteitsnet kunnen hebben. Onze 2 zonnepaneeltjes van 40 Wattpiek elk, zullen nauwelijks voldoende zijn voor de LED-verlichting, een laptop en een 8 Watt ventilator, die we boven ons bed willen hangen. Zo'n ventilator hebben we eerder in onze huurwoning toegepast en dat maakt een nachttemperatuur van 30 graden Celcius heel wat hebbelijker. Veel meer dan 8 Watt zal niet gaan, want hij moet op accustroom de nacht kunnen overbruggen, liefst ook als er enkele bewolkte of regenachtige dagen zijn.
Aan het einde van deze maand (oktober 2017) staat ons vertrek naar de Filipijnen gepland. Ik hoop vóór ons vertrek nog een update over de bahay kubo te kunnen geven. Of het mobiele internet ter plaatse mij in staat zal stellen nog een vervolg te kunnen sturen weet ik niet.
Na aankomst is het maken van een sanitaire noodvoorziening de eerste klus. Mijn Tropische Verrassing denkt aanvankelijk een buitenkeuken te improviseren. Daarna kan er binnen geschilderd en betegeld worden, voordat we de bulk van onze opgeslagen spulletjes kunnen overbrengen.
(wordt vervolgd...)
DO-it
Diehard Prepper
Jullie Kubo ziet er prachtig uit. Ik kan me herinneren (toen ik een jaar of 3,5 was) dat de ramen op Curacao ook zo waren. Daar noemen ze het geloof ik shutters. Wat fijn dat het zo wordt als dat jullie het bedacht hadden! Gaan er in de toekomst nog meer zonnepanelen komen? In ieder gval wens ik jullie veel klusplezier en daarna een hoop woongenot!!!
PBear
Mankinds only hope
Het is zeker de bedoeling nog meer zonnepanelen te installeren. Gezien de notoir onbetrouwbare stroomvoorziening van het net, wil ik het liefst helemaal "off-grid" gaan c.q. blijven. Ik denk dat een draagbaar 800 Watt aggregaatje in de grotere stroombehoefte voor elektrisch gereedschap kan voorzien op de momenten dat het nodig is.
Trouwens toch wel handig, zo'n stopcontact "in het veld".
PBear
Mankinds only hope
Vooralsnog blijft een zus van mijn Tropische Verrassing het huisje bewonen als wij weer naar Europa terugkeren. Maar er komt natuurlijk een tijd, dat niemand op het huisje past als wij er niet zijn. Daarom wil ik een kelder laten graven met een stevig - liefst stalen - toegangsluik dat degelijk afgesloten kan worden, waar de meest diefstalwaardige spulletjes in opgeborgen kunnen worden. Toch zullen er een paar spulletjes in het huisje moeten blijven, zodat eventuele inbrekers niet geheel onverrichter zake zullen vertrekken. Dat kan frustratievandalisme beperken en voorkomen dat er intensief gezocht gaat worden op ons terrein waar de interessante spulletjes verstopt zijn.
Om het doel van die kelder niet te adverteren, wil ik het combineren met het graven van een flinke gierkelder/bezinkput, waar we ons afvalwater in kwijt kunnen. Daar komt een vochtdichte wand in, zodat het ene deel gierkelder wordt en het andere deel bergruimte. Uiteraard moet om veiligheidsredenen de gierkelder sowieso door een stevig luik afgesloten worden.
Ik hoop dat de veronderstelling dat het geheel als gierkelder bedoeld is, het voor het meeste gespuis minder aantrekkelijk maakt, om de luiken te forceren, waar bovendien geschikt gereedschap voor nodig is, dat niet veel dorpsbewoners zullen bezitten.
En mocht het toch lukken een luik open te breken, dan is er altijd nog 50% kans om in de onwelriekende "hoofdprijs" te vallen.
PBear
Mankinds only hope
Ik ken het principe. Het komt overeen met de "zeer", ook een dubbelwandige aardewerken pot waarvan de tussenruimte vochtig gehouden wordt en door verdamping warmte onttrekt aan de inhooud.
Ik wil iets dergelijks uitproberen met een kast met wanden van vochtig gehouden houtskool, dat tussen 2 roosters van b.v. kippegaas bijeengehouden wordt. Daarmee kan een groter verdampingsoppervlak verkregen worden dan met aardewerken potten en zou daardoor efficienter kunnen werken.
Het "zeer"-sysyeem schijnt in een heet en droog klimaat uittekend te voldoen.
Mijn bahay kubo staat echter in een heet en vochtig klimaat (relatieve vochtigheid doorgaans hoger dan 80%), zodat mijn experimenten nog moeten uitwijzen of de verdamping nog voldoende is om genoeg koeling op te leveren.
Lukt dat niet, dan wil ik proberen met peltier-elementen te koelen, maar dat vraagt een grotere investering in zonnepanlen om voldoende energie op te wekken. Ik denk dat het systeem met constant bevochtigde houtskool het meest energiezuinig zal zijn en tevens weinig onderhoud vergt. Maar het moet dan natuurlijk wel goed genoeg werken!
Wat het onderhoud betreft is het ook nog even avonturen of het houtskool op den duur niet gaat beschimmelen of door overijverige insecten opgegeten wordt.
J
J.J
Gast
Laatst bewerkt door een moderator:
Ja @petroman daar denk ik ook telkens aan, een mens kan ook heel sober, gezond gelukkig leven zonder de grote zorg over je spullen en onderkomen.
Je kan van de oude bevolking leren, hoe goed te leven zonder luxe, en toch je gelukkig voelen.
Als wij de mogelijk hadden zo als jij, dan had ik een héle stevige constructie gemaakt op een rotsachtige bodem waar we een camper in kan rijden, de deuren van de camper open en alles is gelijkvloers als een verlenging van je camper en zo heb je dan meer leef ruimte, en een thuisbasis.
Waarom zo'n constructie je kan de zeer sterke deuren achter je dicht doen, ramen die er inzitten zijn explosie vast.
Dus mocht er een orkaan op komst zijn, ben je goed beschermt.
Ga de op pad gaat met je camper dan heb je de gehele inboedel bij je dan laat je een constructie achter waar niets te halen valt.
Dit is mijn idee van een bol naar eigen ontwerp.
Een camper idéé hebben we samen wel eens over gehad privé, daarom vond ik het leuk daar even op door te borduren.
Je vriend J.J
Ps, beste @PBear wil je nog een goed slot voor je huisje bekijk dit maar:
https://www.veiligheids-sloten.nl/cilindersloten/Klopsleutel bestendig
PBear
Mankinds only hope
Ik vind het een heel creatief idee @J.J . Een kale, maar tyfoonvaste woning waar je een camper in kan rijden met een keuken, toilet, douche en al je huisraad bij je.
Dan hoef je inderdaad niet veel zorg te maken over inbraak, want je neemt alles mee in de camper als je weer vertrekt.
Om verschillende redenen kunnen we (PBear met Tropische Verrassing) het in de Filipijnen helaas niet toepassen. Allereerst reizen we per vliegtuig. Dus al zouden we een camper hebben in Europa, dan kan die helaas niet mee. Het is al een heel gepuzzel om het meest nodige in onze koffers van max. 23 kg mee te kunnen nemen.
We hebben wel overwogen om in plaats van een huisje, een camper in de Filipijnen op de kop te tikken. Dan zouden zowel wonen als vervoer in een klap opgelost zijn. Wel hebben dan een probleem om zo'n camper diefstal/inbraak/vandalisme-veilig en tyfoonvast te stallen als we weer naar Europa gaan. Bovendien heb ik tot op heden geen enkele camper in de Filipijnen gezien, dus zou die waarschijnlijk geïmporteerd moeten worden.
Onze kavel is slechts te voet te bereiken, via een kavel van buren bij wie we recht van overpad hebben. Dus dat gaat niet lukken met een camper, auto en zelfs niet met een motorfiets. Ik hoop bij een van de buren een motorfiets te kunnen stallen, zodat we tenminste wat privé-transport hebben.
Ook overwogen we een bewoonbaar bootje, liefst een catamaran-type die wat meer dek/leefruimte biedt. Maar dat lijkt ons niet zo'n tyfoonvaste oplossing, nog afgezien dat zo'n bootje niet in mijn portemonnaie past...
We zullen wellicht door de lokale bevolking als rijke westerlingen aangezien worden. Daarvoor hoeven ze niet eens de inhoud van mijn portemonnaie te kennen. Mijn blanke vel is al voldoende voor zo'n vooroordeel.
Overigens kan ik heel wel gelukkig zijn met weinig, wat ik met mijn verblijf in een meditatiecel van 6 m² op een strozakmatras in Sri Lanka heb ondervonden. Zo'n bezinning op wat werkelijk belangrijk is om (gelukkig) te leven, leert wat onthechten aan materieel bezit. Een aanrader voor ieder die alhier een (boven)modaal leven leidt/lijdt of met een afgunstig oog kijkt naar wat de buren vergaard hebben.
Met een hypotheekje op mijn huis in NL kan ik de bahay kubo bekostigen voor een bedrag waar ik in Nederland nog geen serre aan m'n huis kan bouwen. De bahay kubo kan aardig wat logieskosten besparen wanneer mijn Tropische Verrassing zo nu en dan haar (en nu ook mijn) familie bezoekt. Verder dient het ook als uitwijkplaats voor de familie als hun huis overstroomt - wat zo nu en dan gebeurt - of hun huis wordt afgebroken omdat de gemeente, die eigenaar is van de grond, de plannen uitvoert om er een shopping mall te laten ontwikkelen.
Ook denk ik aan een prep voor mijn "oude dag", als ik te stram wordt om te reizen, dat ik dan met mijn Tropische Verrassing naar de Filipijnen kan verkassen. Of als mij iets overkomt, dat mijn Tropische Verrassing in de Filipijnen een plekje heeft om te wonen. En tenslotte is het een aardige BOL voor als Europawijd de pleuris uitbreekt, met mogelijkheden om zelfvoorzienend te leven ....mits het dan nog mogelijk is de Filipijnen te bereiken.
Maar men kan het natuurlijk ook als een vakantiewoning zien, die in een prachtige tropische omgeving ligt op prettige afstand van overbevolkte, vervuilde steden.
En we kunnen de waarde van mijn woning voor onze toekomst besteden, in plaats van die door een zorginstelling of de belastingdienst te laten opsnoepen.
PBear
Mankinds only hope
Laatst bewerkt:
(Vervolg bahay kubo: verwijderen steigers, hek plaatsen)
Welaan, het is zover dat de ruwbouw van de bahay kubo klaar is. De buitenwanden zijn allemaal mooi ingepakt met gevlochten bamboestrips en netjes afgetimmerd met bamboelatjes.
Ik ben wel benieuwd hoe lang die bamboe bestand zal zijn tegen weer, wind en insecten, want de bamboelatjes zien er erg vers uit - groen aan de oppervlakte - en het lijkt er op dat ze niet met enig middel geconserveerd zijn. Volgens mijn Tropische Verrassing is in de Filipijnen het gebruik van borax niet gebruikelijk als conserveringsmiddel.
Ik hoop t.z.t. wat van dat spul uit China te kunnen importeren.
Da's wel een beetje oppassen geblazen, want het is een wit poeder, dat licht voor heroine gehouden kan worden en met het beleid van de huidige Filipijnse president, lijkt me alleen al het verdacht worden van drugshandel een buitengewoon riskante aangelegenheid.
Hieronder wat foto's van het verwijderen van de steigers:
vanuit een andere hoek, zonder steigers...
... en schuin vanaf de voorzijde ...
Het is de bedoeling dat om het terras nog een bamboe reling komt.
Alle ramen zijn inmiddels voorzien van lamellenvensters:
De laatste ontwikkeling is het plaatsen van een bamboe hekwerk om het huis, om het iets minder aantrekkelijk te maken voor ongenode gasten. En ook om toekomstige scharrelkippetjes in de buurt van het huisje te houden. Zo kunnen we in verse eieren voorzien. Weliswaar hebben we geen van beiden ooit een kip geslacht, dus het is nog even avonturen of we de moed kunnen opbrengen een bloedbad aan te richten onder de arme beestjes, dan wel besluiten toch maar vegetariër te worden.
Of om een meer geharde buur om te kopen met een gratis kip om het slachten voor ons te doen. Hypocriet hè?
Mijn Tropische Verrassing wil aan de achterzijde tegen het hek een klein schuurtje bouwen, waar ze een "sari-sari store" kan openen - een mini-winkeltje met allerhande spulletjes voor dagelijks gebruik. Hoewel er geen stroom aan klandizie te verwachten valt, lopen er toch met enige regelmaat mensen over onze kavel naar het dorpscentrum. Veelal kinderen die naar/van school gaan. Behalve dat zoiets nog een bescheiden bijverdienste kan opleveren, is het ook een leuke manier om contact op te bouwen met lokale bevolking. Sari-sari stores zijn heel populiar in de Filipijnen. Je kan ze op de gekste plaatsen vinden.
Het assortiment is gevariëerd: porties rijst of bakolie, verpakt in plastic boterhamzakjes, zakjes waspoeder voor 1 wasbeurt, zakjes met wat kruiden, stukjes zeep, potloden, snoepwaar en soms ook brood, sigaretten die per stuk verkocht worden en helaas ook alcoholische dranken die nog toevoegen aan de armoe waar er al meer dan genoeg van is.
Die zou ik dus liever niet in het assortiment hebben. Natuurlijk heb ik gemakkelijk praten, want ik hoef er immers niet van te leven.
Verder wil mijn Tropische Verrassing 2 biggetjes kopen, die in ongeveer 3 maanden tijd rijp voor de verkoop gemest kunnen worden. Dat moet net kunnen lukken voordat we weer naar Europa afreizen, al moet er nog wel even wat hokjes gebouwd worden om ze in te houden.
Zelf ben ik niet zo enthousiast over het houden van varkens, want ze weten een nogal krachtig parfum te produceren. Chanel 666, zal ik maar zeggen. De numerologen onder u zullen dan wel weten wat ik bedoel.
Ook schijnt hun mest lang niet van die kwaliteit te zijn als b.v. kippe-, konijne- of geitenmest.
Ik denk dat hiermee aan de laatste update ben, voordat we naar de Filipijnen vertrekken. Of ik aldaar nog aan updates toe kom is even afwachten. Dat hangt af van de kwaliteit van het mobiel internet, voldoende elektriciteitsvoorziening, de prioriteit van andere bezigheden, en niet te vergeten.... de warmte. Pfff...
Welaan, het is zover dat de ruwbouw van de bahay kubo klaar is. De buitenwanden zijn allemaal mooi ingepakt met gevlochten bamboestrips en netjes afgetimmerd met bamboelatjes.
Ik ben wel benieuwd hoe lang die bamboe bestand zal zijn tegen weer, wind en insecten, want de bamboelatjes zien er erg vers uit - groen aan de oppervlakte - en het lijkt er op dat ze niet met enig middel geconserveerd zijn. Volgens mijn Tropische Verrassing is in de Filipijnen het gebruik van borax niet gebruikelijk als conserveringsmiddel.
Ik hoop t.z.t. wat van dat spul uit China te kunnen importeren.
Da's wel een beetje oppassen geblazen, want het is een wit poeder, dat licht voor heroine gehouden kan worden en met het beleid van de huidige Filipijnse president, lijkt me alleen al het verdacht worden van drugshandel een buitengewoon riskante aangelegenheid.
Hieronder wat foto's van het verwijderen van de steigers:
vanuit een andere hoek, zonder steigers...
... en schuin vanaf de voorzijde ...
Het is de bedoeling dat om het terras nog een bamboe reling komt.
Alle ramen zijn inmiddels voorzien van lamellenvensters:
De laatste ontwikkeling is het plaatsen van een bamboe hekwerk om het huis, om het iets minder aantrekkelijk te maken voor ongenode gasten. En ook om toekomstige scharrelkippetjes in de buurt van het huisje te houden. Zo kunnen we in verse eieren voorzien. Weliswaar hebben we geen van beiden ooit een kip geslacht, dus het is nog even avonturen of we de moed kunnen opbrengen een bloedbad aan te richten onder de arme beestjes, dan wel besluiten toch maar vegetariër te worden.
Of om een meer geharde buur om te kopen met een gratis kip om het slachten voor ons te doen. Hypocriet hè?
Mijn Tropische Verrassing wil aan de achterzijde tegen het hek een klein schuurtje bouwen, waar ze een "sari-sari store" kan openen - een mini-winkeltje met allerhande spulletjes voor dagelijks gebruik. Hoewel er geen stroom aan klandizie te verwachten valt, lopen er toch met enige regelmaat mensen over onze kavel naar het dorpscentrum. Veelal kinderen die naar/van school gaan. Behalve dat zoiets nog een bescheiden bijverdienste kan opleveren, is het ook een leuke manier om contact op te bouwen met lokale bevolking. Sari-sari stores zijn heel populiar in de Filipijnen. Je kan ze op de gekste plaatsen vinden.
Het assortiment is gevariëerd: porties rijst of bakolie, verpakt in plastic boterhamzakjes, zakjes waspoeder voor 1 wasbeurt, zakjes met wat kruiden, stukjes zeep, potloden, snoepwaar en soms ook brood, sigaretten die per stuk verkocht worden en helaas ook alcoholische dranken die nog toevoegen aan de armoe waar er al meer dan genoeg van is.
Die zou ik dus liever niet in het assortiment hebben. Natuurlijk heb ik gemakkelijk praten, want ik hoef er immers niet van te leven.
Verder wil mijn Tropische Verrassing 2 biggetjes kopen, die in ongeveer 3 maanden tijd rijp voor de verkoop gemest kunnen worden. Dat moet net kunnen lukken voordat we weer naar Europa afreizen, al moet er nog wel even wat hokjes gebouwd worden om ze in te houden.
Zelf ben ik niet zo enthousiast over het houden van varkens, want ze weten een nogal krachtig parfum te produceren. Chanel 666, zal ik maar zeggen. De numerologen onder u zullen dan wel weten wat ik bedoel.
Ook schijnt hun mest lang niet van die kwaliteit te zijn als b.v. kippe-, konijne- of geitenmest.
Ik denk dat hiermee aan de laatste update ben, voordat we naar de Filipijnen vertrekken. Of ik aldaar nog aan updates toe kom is even afwachten. Dat hangt af van de kwaliteit van het mobiel internet, voldoende elektriciteitsvoorziening, de prioriteit van andere bezigheden, en niet te vergeten.... de warmte. Pfff...
PBear
Mankinds only hope
Ik hoop dat ik nog wat nieuws in dit topic kan plaatsen, want inmiddels is PBear terug uit de Filipijnen. Met foto's van de laatste vorderingen aan de bahay kubo. Dus het regeltje aangevinkt met de tekst " Ik weet dat dit topic erg oud is (erg oud? ) maar wil toch graag een reactie plaatsen"
) maar wil toch graag een reactie plaatsen"
J
J.J
Gast
Een mooie topic hopelijk krijgen we nog meer te zien en berichtjes hoe het allemaal is gegaan.
PBear
Mankinds only hope
Intussen is er tijdens het verblijf in de Filipijnen heel wat gebeurd c.q. voorgevallen. Niet alleen hebben we 2 tyfoons doorstaan die een ontzettende hoeveelheid regen hebben uitgestort, maar ook besloot de vulkaan Mayon dat het tijd was om met enige onregelmaat flinke porties lava en as uit te stoten. Gelukkig hebben we van dat alles geen onoverkomelijke hinder ondervonden. Weliswaar heeft de overvloedige regenval de werkzaamheden aan de afvalwater voorziening (septic tank) flink vertraagd, maar onze afstand tot de vulkaan (c.a. 10 km) bleek net voldoende om buiten de gevarenzone van uitgespuwde lava en steenbrokken te blijven en in de meeste gevallen hadden we geluk met de windrichting, die de as in meer westelijke richting blies dan onze zuidwestelijk gelegen locatie.
Riskanter was, dat onze "tuinman" in de aan te leggen tuin buiten het hek een cobra-nest aantrof, dat nog bewoond bleek. Dat was even goed schrikken. Er bestaat antigif voor een cobra-beet, maar dat moet dan wel binnen enkele uren toegediend worden, anders heeft zo'n beet een dodelijke afloop.
Nu zou je verwachten dat er een ampul van dat anti-gif in het dorp beschikbaar zou zijn, maar bij navraag bleek dat niet het geval. Noch in het dorp zelf, noch in ziekenhuizen in naburige steden. Dat was dus nogmaals even schrikken.
Daar zullen we in de toekomst zelf iets voor moeten regelen.
Gelukkig bleek de cobra al het gedoe rond zijn nest dermate te verafschuwen, dat ie binnen een dag z'n koffers heeft gepakt en naar elders is verhuisd èn bleek het nest slechts bewoond door een vrijgezelle cobra zonder familie.
Zodoende kon de tuinaanleg de dag erna hervat worden, nadat met een lange bamboestok flink in het nest gepord was om het vertrek vast te stellen.
Hierboven het cobra-nest.
Zowel binnen het bamboe-hek rond het huisje zijn er tuinen aangelegd als erbuiten. Helaas bleek een buurman zijn geiten los te laten lopen. We hadden er geen problemen mee dat zijn geiten het gras op ons perceel hielpen kort te houden, maar al snel bleek dat geiten niet alleen gras lusten, maar zo ongeveer alles wat groen is. Al heel snel bleken de plantjes buiten het hek te verdwijnen. Zo ook de zoete aardappels die er geplant waren. Al hadden de geiten wel gewacht tot de aardappels bijna oogstrijp waren.
Hieronder vóór het bezoek van de geiten:
.... en na een bezoekje van de geiten van de buurman...
Nu hebben we die buurman wel een aantal keren verzocht zijn geiten aangelijnd te laten grazen, maar zijn bevestigend antwoord bleek hij steevast na enkele dagen weer te "vergeten".
Zodoende besloten we uiteindelijk om toch ook maar een prikkeldraadhek om alle tuinen te plaatsen. Dat lukte ons niet meer binnen de beschikbare tijd voor het vertrek, maar gister berichtte de zus van mijn Tropische Verassing dat het hek inmiddels geplaatst is.
Om het hek voldoende stevigheid en duurzaamheid te geven zijn de palen gemaakt van PVC-buizen, die voorzienzijn van een stuk betonijzer en afgevuld met cement op een fundering van beton. Dat leek ons de goedkoopste en meest werkbare oplossing. De PVC buizen zijn gevuld met behulp van een trechter die uit een PET-fles gesneden was.
Vervolgens zijn, voor de bevestiging van het prikkeldraad, gaten in de palen geboord op een onderlinge afstand van 20 cm, die elk van een plug en een schroef zijn voorzien.
Onze eerdere ervaring met betonijzers die in de grond gestoken waren als kavelgrens markeringen, had uitgewezen dat verschillende van die ijzers uit de grond getrokken waren. Hopelijk zal dat met deze paaltjes wat minder gemakkelijk gaan.
Hieronder een blik op de constructie van de paaltjes:
(wordt vervolgd)
Riskanter was, dat onze "tuinman" in de aan te leggen tuin buiten het hek een cobra-nest aantrof, dat nog bewoond bleek. Dat was even goed schrikken. Er bestaat antigif voor een cobra-beet, maar dat moet dan wel binnen enkele uren toegediend worden, anders heeft zo'n beet een dodelijke afloop.
Nu zou je verwachten dat er een ampul van dat anti-gif in het dorp beschikbaar zou zijn, maar bij navraag bleek dat niet het geval. Noch in het dorp zelf, noch in ziekenhuizen in naburige steden. Dat was dus nogmaals even schrikken.
Daar zullen we in de toekomst zelf iets voor moeten regelen.
Gelukkig bleek de cobra al het gedoe rond zijn nest dermate te verafschuwen, dat ie binnen een dag z'n koffers heeft gepakt en naar elders is verhuisd èn bleek het nest slechts bewoond door een vrijgezelle cobra zonder familie.
Zodoende kon de tuinaanleg de dag erna hervat worden, nadat met een lange bamboestok flink in het nest gepord was om het vertrek vast te stellen.
Hierboven het cobra-nest.
Zowel binnen het bamboe-hek rond het huisje zijn er tuinen aangelegd als erbuiten. Helaas bleek een buurman zijn geiten los te laten lopen. We hadden er geen problemen mee dat zijn geiten het gras op ons perceel hielpen kort te houden, maar al snel bleek dat geiten niet alleen gras lusten, maar zo ongeveer alles wat groen is. Al heel snel bleken de plantjes buiten het hek te verdwijnen. Zo ook de zoete aardappels die er geplant waren. Al hadden de geiten wel gewacht tot de aardappels bijna oogstrijp waren.
Hieronder vóór het bezoek van de geiten:
.... en na een bezoekje van de geiten van de buurman...
Nu hebben we die buurman wel een aantal keren verzocht zijn geiten aangelijnd te laten grazen, maar zijn bevestigend antwoord bleek hij steevast na enkele dagen weer te "vergeten".
Zodoende besloten we uiteindelijk om toch ook maar een prikkeldraadhek om alle tuinen te plaatsen. Dat lukte ons niet meer binnen de beschikbare tijd voor het vertrek, maar gister berichtte de zus van mijn Tropische Verassing dat het hek inmiddels geplaatst is.
Om het hek voldoende stevigheid en duurzaamheid te geven zijn de palen gemaakt van PVC-buizen, die voorzienzijn van een stuk betonijzer en afgevuld met cement op een fundering van beton. Dat leek ons de goedkoopste en meest werkbare oplossing. De PVC buizen zijn gevuld met behulp van een trechter die uit een PET-fles gesneden was.
Vervolgens zijn, voor de bevestiging van het prikkeldraad, gaten in de palen geboord op een onderlinge afstand van 20 cm, die elk van een plug en een schroef zijn voorzien.
Onze eerdere ervaring met betonijzers die in de grond gestoken waren als kavelgrens markeringen, had uitgewezen dat verschillende van die ijzers uit de grond getrokken waren. Hopelijk zal dat met deze paaltjes wat minder gemakkelijk gaan.
Hieronder een blik op de constructie van de paaltjes:
(wordt vervolgd)
