(vervolg bahay kubo: Watervoorziening)
Voordat de bouw van de bahay kubo begon was een buur die zo'n 200 meter verderop woonde gevraagd of we bij haar een aansluiting op het dorps-waterleidingnet mochten maken. Dat was ok. Er kon dagelijks een uur lang water getapt worden.
Daarmee werd een 200 liter vat gevuld waar oorspronkelijk Chinese wijn in had gezeten. Zo was er voldoende water voorhaden om beton te mixen en te wassen.
Drinkwater werd in een 1-gallon jerrycan in het dorp getrokken.
Dus bepaald nog niet de off-grid situatie die ons voor ogen stond.
Nadat we op locatie aangekomen waren - de ruwbouw stond er toen al - bleek na enkele weken de watervoorziening bij de buurvrouw kuren te vertonen. Op sommige dagen bleek er op de afgeproken tijd geen water beschikbaar en als er pas een storbui geweest was, bleek het geleverde water zeer troebel. Aanvankelijk dachten we dat de watervoorziening van het dorpsnet de oorzaak was.
Maar de onderbrekingen in de levering begonnen steeds langer te duren. Soms duurde het enkele dagen dat er geen water uit de kraan kwam.
Zodoende gaf ik hoge prioriteit aan regenwater opvang. Het dak van anahaw palmbladeren werd verlengd met een dak van metalen golfplaten en voorzien van 2 goten. Een goot voor het afvoeren van het water van het anahaw dak. Dat was behandeld met een giftig impregneermiddel - solignum - dat we liever niet wilden gebruiken om onze borden en onszelf mee te wassen.
De andere goot mondde via een PVC pijp uit in het 200 liter vat. Het was nog regenseizoen en regelmatig viel er een storbui die het vat binnen een half uur vulde.
Was het dak eenmaal schoongespoeld dan kwam er kraakhelder water in het vat.
Eigenlijk zuiver gedestilleerd water. Volgens mijn zuiverheidmeter 0000 ppm.
Maar ook met enige vervuiling door stof en overgewaaide stukjes anahaw met waarden tussen 0004 en 0175 ppm nog altijd zuiverder dan mijn leidingwater in Nederland.
Veiligheidshalve gebruikten we toch een filtertrechter, gemaakt van een frisdrankfles en wat filterdoek, alvorens dat water te gebruiken voor de afwas. Er bleken namelijk soms toch wat kleine insecten van het dak in de regenton te spoelen.
Op de foto hieronder:
Het regenwateropvangvat, later omgebouwd als voorfilter voor de waterkelder
In geval van nood kan ik er met behulp van een Sawyer-mini waterfilter, die aan een trechter, gemaakt van een plastic frisdrankfles, geschroefd was, met daaronder een filterkan met o.a. actieve koolfilter, in voldoende drinkwater voorzien.
Nu wilde het geval, dat de slang die onze buurvrouw met het waternet van het dorp verbond, over ons perceel liep en zelfs door onze tuin binnen het bamboe hek.
Toen een van onze werkers die slang een stukje wilde verleggen, bleek dat buiten het hek een zwakke verbinding in de slang zat, die hij per ongeluk los trok. Daarbij kwam aan het licht, dat er gewoon waterdruk op die slang stond, terwijl wij al enkele dagen zonder wateraanvoer zaten.
We hebben het ontstane lek diezelfde dag nog gerepareerd, maar de buurvrouw was aan komen lopen en beschuldigde onze werker ervan met opzet het lek te hebben veroorzaakt. Kennelijk kon of wilde ze het onzinnige van haar bewering niet inzien. Want wat voor voordeel zouden wij kunnen hebben om haar watervoorziening - waar wij ook van afhankelijk waren - te onderbreken?
We hadden niets gezegd over de onderbrekingen waar wij al een paar weken last van hadden, maar toen daarna helemaal geen water meer geleverd werd was duidelijk dat die onderbrekingen door de betreffende buurvrouw veroorzaakt waren.
Naar de reden ervan kunnen we alleen maar gissen.
Gelukkig was onze regenwater opvang voldoende. We zouden eventueel water uit het beekje kunnen betrekken (en zuiveren, omdat het ook als riool gebruikt bleek te worden door buren stroomopwaarts) maar dat bleek gelukkig niet nodig.
Met het droge seizoen in aantocht heb ik toen prioriteit gegeven aan het graven van een waterput, waarvan de bodem wat dieper ligt dan de bedding van de beek, die ook in het droge seizoen nog wat water doorvoert, in de hoop dat het grondwater op voldoende peil blijft om de put voldoende bij te vullen.
De buurvrouw stond er op dat de slang die haar met het net verbond en door onze tuin liep uit de tuin verwijderd zou worden. We vonden dat openlijk blijk van wantrouwen een uitstekend idee, want de slang zat ons behoorlijk in de weg voor het aanleggen van onze tuinen. Dezelfde dag nog stuurde ze een werker om de slang te verwijderen.
Een weekje nadien vernamen we dat de buurvrouw zich met verbazing afvroeg hoe wij aan ons water kwamen. Kennelijk had ze gehoopt dat we - afgesneden van dit essentieel levensmiddel - uit het dorp zouden vertrekken met achterlating van een vrijwel afgebouwd huis.
Nadien zijn we bij haar op bezoek geweest. enerzijds om er achter te komen wat haar motieven zouden kunnen zijn om eerst in te stemmen met een aansluiting op haar water tappunt om ons vervolgens de afgesproken waterleveranties geleidelijk te ontzeggen. Anderzijds om haar te verzoeken om dan ook maar haar waterslang helemaal van ons perceel te verwijderen in plaats van alleen uit onze tuin.
Mijn Tropische Verrassing bracht dat heel diplomatiek door te zeggen dat op een ander deel van ons perceel, waar haar waterslang nog lag, nog gebouwd zou gaan worden. Ikzelf bedoelde het meer als een strafmaatregel voor haar bizarre houding. Ze kwam met diverse ongeloofwaardige verklaringen voor de frequente onderbrekingen, maar behalve als een uiting van afgunst, controlezucht of vreemdelingenhaat vind ik haar houding moeilijk te begrijpen.
Op de foto hieronder: het aftappunt halverwege het wateropvangvat, bespannen met het 10 micron filterdoek. Vuildeeltjes lichter dan water drijven naar de oppervlakte en spoelen weg als het watervat volloopt. Zwaardere vuildeeltjes zakken naar de bodem van het vat. Op het aftappunt heeft zodoende al wat filtering plaatsgevonden, waardoor het filter minder snel vervuilt.
De afvoer van het regenwater opvangvat is verbonden met de aangelegde waterkelder en met het waterleidingnet van de bahay kubo, die ook verbonden is met de waterpomp in de put. Zo kan er naar keuze water uit de put naar het huis gepompt worden, of vanuit de put naar de waterkelder, of vanuit de waterkelder naar het huis gepompt worden.
Hierboven oop de foto:
Een ge-improviseerd tussenfilter voor het water dat uit de waterkelder of uit de put komt. Helaas bleek de afdichting van het tussenfilter niet helemaal dicht te krijgen door gebrek aan de juiste materialen. Ook bleek de waterfles te verschrompelen als de kraan in de keuken werd dichtgedraaid en het water naar de put terugliep, daarmee de fles vacuum zuigend door het gewicht van de waterkolom in de put.
Daar moet ik dus een wat steviger oplossing voor bedenken. Bijvoorbeeld door een dikke PVC-pijp in plaats van een waterfles. Voorlopig dus maar even zonder tussenfilter, zonodig het water uit de kraan filteren.
Hieronder een foto van de waterput. Met afdakje zodat er ook in de regen water geput ka worden zonder onbedoelde douche.
En met deksel, zodat er geen stof en vuil in waait. Het deksel kan met een hangslot afgesloten worden, om te bemoeilijken dat boosaardige lieden het water in de put kunnen vergiftigen.
Later heb ik hoog in zijkant van de put-ombouw nog een trechter bevestigd, waarmee water uit de put naar de keuken in het huis geleid kan worden, met gebruik van zwaartekracht. De trechter bij de put hangt wat hoger dan het tappunt in de keuken.
Als de 240 Volt AC pomp uitvalt door defect, of gebrek aan elektriciteit, hoeft er dan toch niet met emmers water gesjouwd te worden. De trechter kan eventueel gevuld worden met een 12 Volt pompje zoals die in caravans toegepast worden. Maar als dat ook uitvalt, moet het geputte water met een emmer in de trechter gegoten worden.
Ik ben heel benieuwd of de put gedurende het droge seizoen, waarin het soms wekenlang niet regent, voldoende water kan leveren. Het schijnt dat in het dorp veel putten dan droog komen te staan en de watervoorziening van het dorps-waterleidingnet dan ook gerantsoeneerd wordt.
Het zou kunnen dat we onze put - nu c.a. 2,5 meter diep - nog verder moeten uitdiepen om altijd verzekerd te zijn van voldoende water.
In dat geval heb ik ook een sterkere pomp nodig om het water naar het voorraadvat op zolder te kunnen pompen. De maximale opvoerhoogte van de huidige pomp is 6 meter en dat is maar net voldoende.
In een bouwmarkt vond ik een automatische pompschakelaar, die ik op het vooraadvat op zolder heb aangesloten. Aan de schakelaar hangt een koord met daaraan 2 drijflichamen op enige onderlinge afstand.
Als het vat leeg is staat de schakelaar aan om de pompt te starten. Vult het vat zich zodat beide drijflichamen onder water staan dan geeft dat juist voldoende drijfvermogen om de schakelaar "uit" te zetten. Zakt het niveau in het vat vervolgens beneden het onderste drijflichaam, dan zorgt het gewicht van beide drijflichamen ervoor dat de pomp weer ingeschakeld wordt.
Zodoende wordt er automatisch alleen water in het vat gepompt als het niveau in het vat beneden het gewenste minimum komt en stopt het pompen als het gewenste maximimniveau bereikt wordt.
Helaas had ik voor ons vertrek uit de Filipijnen geen tijd meer om dat helemaal uit te testen, want de PVC waterleidingen waren alleen nog maar op maat gemaakt, maar nog niet met lijm aan elkaar verbonden, dus lekten sommige verbindingen nog wat.
(wordt vervolgd)